Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011





ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΟΝ,  ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΣΤΟ  http://camerastyloonline.wordpress.com/ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2009.






Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Μια Χρονιά Ακόμα (ANOTHER YEAR) του Μάικ Λι, κριτική του Ιάκωβου Γωγάκη 4 / 5


another YEAR- POSTER

Μ. Βρετανία 2010, 129 Λεπτά
Με τους Λεσλι Μανβιλ, Τζιμ Μπροντμπεντ, Ρουθ Σιν, Ντειβιντ Μπραντλει, Όλιβερ Μαλτμαν

another YEAR

Ένα θεωρητικά ιδανικό ζευγάρι μεσηλίκων ανάμεσα στα προβλήματα των φίλων τους γίνεται η αντανάκλαση μιας γενιάς και ενός κόσμου που βρυχάται από μοναξιά και προσωπικά αδιέξοδα. Ένα ζωηρό πινγκ πονγκ εικόνων, διαλόγων και έντονων συναισθημάτων με καταλυτική παρουσία την φανταστική -εσωτερική ερμηνεία της Λέσλι Μανβιλ (Μυστικά και Ψέματα) και την σεναριακή και σκηνοθετική υπογραφή του Μάικ Λι.

Είναι μια πραγματική σπουδή πάνω στον γνώριμο προβληματισμό του Λι για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις ανθρώπινες συμπεριφορές αλλά και τα όρια που πρέπει να τίθενται όταν τα προβλήματα των γύρω μας τα αφήνουμε να επηρεάζουν τη δική μας ζωή.

Όσοι γνωρίζετε τη φιλμογραφία του Βρετανού σκηνοθέτη όσα ανέφερα πιο πάνω θα τα θεωρήσετε ένα ανακάτεμα των μέχρι σήμερα ταινιών του. Μπορεί να είναι εν μέρη και αλήθεια. «Τυχερή και Ευτυχισμένη», «Γυμνός» και στο βάθος στοιχεία που χρησιμοποίησε στο «Μυστικά και Ψέματα».

Θα προσέξετε όμως, πως σε κάθε έργο γίνεται πιο οξύς ακόμα πιο αποκαλυπτικός. Στο «Another Year» ακολουθεί κυκλική αφήγηση που εκ των πραγμάτων δυσκολεύει την επικέντρωση σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά η ιστορία και οι ρόλοι έχουν τόσο πολύ μελετηθεί που μπορούμε να μιλήσουμε όπως αναφέραμε για πραγματική σπουδή. Δεν αφήνει τίποτα στο απυρόβλητο ούτε καν το «τέλειο αντρόγυνο».

Οι τέσσερεις εποχές του χρόνου είναι το σημείο εκκίνησης του Τομ( Τζιμ Μπροντμπεντ )και της Τζέρι ( Ρουθ Σιν )που μένουν σε ένα αγρόκτημα στα περίχωρα του Λονδίνου. Αυτός Γεωλόγος, αυτή Ψυχολόγος, με το γιο τους Τζο( Όλιβερ Μαλτμαν) να τους βλέπει σπανίως, η ζωή τους περιστρέφεται από τις καθημερινές ασχολίες και συζητήσεις ενός αγαπημένου ζευγαριού που μετά από δεκαετίες έγγαμου βίου η συνήθεια, και η ρουτίνα έχει γίνει τρόπος ζωής.

Η επίσκεψη πρωτίστως της Μαίρης (Λεσλι Μανβιλ )και δευτερευόντως του Τομ (Πίτερ Γουάιτ) θα δημιουργήσει μια αναπόφευκτη αναταραχή στην οικογένεια. Η Μαίρη με δύο αποτυχημένους γάμους είναι φοβερά ανασφαλής, ενοχική και βαθιά καταθλιπτική. Ο Τόμ με προσωπικά και επαγγελματικά αδιέξοδα να τον κατατρέχουν, βρίσκει διέξοδο στο φαγητό, στο μανιώδες κάπνισμα και στο πότο.
Και για τους δύο ο Τομ και η Τζέρυ εκφράζουν την απόλυτη οικογενειακή ισορροπία.

Φλυτζάνια τσαγιού, ποτήρια κρασιού, το τραπέζι της κουζίνας και το μπάρπεκιου στο κήπο συνθέτουν ένα υπέροχο σκηνικό στο οποίο οι ήρωες του Μαικ Λι θα αποκαλυφθούν και θα μιλήσουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο για ότι τους κατατρέχει και ότι τους απασχολεί. Για τις ελπιδοφόρες σχέσεις που καταλήγουν σε φιάσκο και χωρισμό, για την ατεκνία , για την φίλια και τα όρια της, για την κατάθλιψη συνέπεια της μοναξιάς και της γήρανσης, για τον θάνατο μα και για κάτι ακόμα που για τον Μαικ Λι είναι το Α και το Ω σε όλα του τα φίλμ. Ο δρόμος προς την βασική ανθρώπινη επιθυμία….δηλαδή την ευτυχία.

Η πιο λαμπρή ταινία του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών.
Στις Αίθουσες από την Πέμπτη 25/11/2010

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΕΙΜΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ3.5 / 5


ΕΙΜΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ(IO SONO L' AMORE / I AM LOVE) 
Παρουσίαση-Κριτική Ιάκωβου Γωγάκη


Σκηνοθέτης: Λούκα Γκουαντανίνο
Με τους Τίλντα Σουίντον, Φλάβιο Παρέντι, Μαρίζα Μπέρενσον
Δράμα, Ιταλία 2009 120 Λεπτά



Τι και αν για 50 λεπτά βλέπουμε συνηθισμένες συμπεριφορές των μελών μιας οικογένειας. Τι και αν η υπόθεση του έργου μας φαίνεται συμβατική και οικεία. Πλούσια παντρεμένη γυναικά και μητέρα δύο παιδιών ερωτεύεται τον μικρότερο μάγειρα.
Ο Λούκα Γκουαντάνινο με εκπληκτική χρήση της κάμερας, με μια πανδαισία χρωμάτων, εξαίρετων φωτισμών, και με επιβλητική μουσική υπόκρουση παρουσιάζει μια ιταλική οπερέτα  στα πρότυπα του πρωτομάστορα Βισκόντι στη « Γοητεία της Αμαρτίας» για τον ξεπεσμό των σύγχρονων αστών. Παρά τη γενική εκτίμηση πως το έργο από κάπου το έχουμε ξαναδεί διαθέτει στοιχεία που αξιολογούνται πολύ πάνω του μετρίου.
Αυτή η μακρά διάρκεια περίπου μιας ώρας, με αργούς νωχελικούς ρυθμούς, η αίσθηση ότι η σκηνική δράση έχει σκαλώσει και ως ένα βαθμό η ίδια η υπόθεση, στερούν από το φιλμ τον χαρακτηρισμό «αριστούργημα». Διαθέτει όμως μια άλλου είδους πρωτοτυπία που ξεδιπλώνεται σταδιακά και αποκαλύπτεται το νόημα της πραγματικής αγάπης , απελευθερωμένης από τον ταξικό καθωσπρεπισμό, υπερπηδώντας συζυγικές ενοχές και αμφιταλαντεύσεις. Η ερμηνεία της Τίλντα Σουίντον(με συμμετοχή και στη παραγωγή του φιλμ) είναι ακόμα καλύτερη από αυτήν που της χάρισε το όσκαρ στο « Μάικλ Κλέιτον» και ορθά ο για χρόνια ντοκιμενταρίστας Γκουαντανίνο εστίασε στη Βρετανίδα ηθοποιό.

Βρισκόμαστε στο Μιλάνο. Η ταινία ανοίγει μέσα σε ένα χιονισμένο και ψυχρό τοπίο, σαφέστατος παραλληλισμός με την κατάσταση που βρίσκεται η ηρωίδα του έργου.
Μπροστά σε ένα μεγάλο τραπέζι τα μέλη της οικογένειας θα ακούσουν τον ηλικιωμένο ιδιοκτήτη μιας μεγάλης κλωστοϋφαντουργικής επιχείρησης να αναγγέλλει την αποχώρηση του από την εταιρία και να την αφήνει στο γιό του ( σύζυγο της Έμμας) και στον εγγονό του, όχι όμως και στην εγγονή του. Εν αντιθέσει με την « Οικογενειακή Γιορτή» του Βίντερμπεργκ η δράση του έργου δεν εξελίσσεται στο δείπνο απάνω, αλλά τη στιγμή που εμφανίζεται ο νεαρός σεφ Αντόνιο, συνομήλικος του γιού της Έμμας.
 Η έλξη για τον Αντόνιο δεν είναι μόνο σαρκική. Προέρχονται και οι δύο από τα λαϊκά στρώματα, η Έμμα  έζησε σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες στη Ρωσία,  και ο καθένας με τον δικό του τρόπο είναι αναγκασμένος να υπάρχει και να συνυπάρχει με την ιταλική αριστοκρατία.  Η συνάντηση  τους, πρώτα για την Έμμα και δευτερευόντως για τον εραστή της  θα τους ανοίξει  καινούργιους δρόμους που φαίνεται πως για χρόνια επιζητούσαν.

Είναι βέβαιο πως ο σκηνοθέτης όπως αναφέραμε  έχει επιρροές από ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, αλλά και απ’ όσες επικεντρώνονται στον γάμο από ανάγκη και στην ερωτική επιθυμία για κάποιο άλλο πρόσωπο. Ομοιότητες με την ταινία του Κασσαβέτη « Πρόσωπα» για τον τρόπο που η ανία των πλουσίων τους οδηγεί στη σύναψη εξωσυζυγικών σχέσεων αλλά και από το «Match Point» του Γούντι Άλλεν όσον αφορά την ερωτική σχέση του Κρις και της Νόλα στο σημείο εκείνο που αναδεικνύονταν τα ταξικά χαρακτηριστικά της « παράνομης σχέσης».

Θα αρέσει η στιγμή που η Έμμα μπροστά από ένα πιάτο με γαρίδες θα φαντασιώνεται τον νεαρό σεφ, υπάρχουν όμως δύο άλλα σημεία αρκετά δυνατά. Ο τρόπος που η μικρή της κόρη κάνοντας από νωρίς τη δική της επανάσταση, θα επηρεάσει τη μητέρα της για να ξεφύγει από τα στερεότυπα και τα « πρέπει» της ζωής της, αλλά και η εκπληκτική σκηνή ( από κάθε άποψη) στο τέλος του έργου.

Με την Έμμα  βυθισμένη στο χαμό ενός δικού της ανθρώπου, να βρίσκει την δύναμη να απελευθερώσει την για χρόνια καταπιεσμένη προσωπικότητας της  και να αποκαλύψει στον σύζυγό της, τα αισθήματα της για τον Αντόνιο. Αυτός με τον κυνισμό ενός ανθρώπου που για χρόνια αντιμετώπιζε τη σύντροφό του ως ξεπεσμένης Ρωσίδας που της έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί στα « μεγάλα» σαλόνια της λέει « Δεν υπάρχεις». Στην ουσία η Έμμα δεν υπήρχε ποτέ. Ήταν μια χαμένη ψυχή. Απελπισμένη, ούρλιαζε εσωτερικά και παρουσιαζόταν για χρόνια ως  η υπάκουη σύζυγος και μάνα, φτιαγμένη κατ' εικόνα και ομοίωση των επιθυμιών του πλούσιου άντρα της.

Πολλά έτη δουλειάς για αυτό το έργο από τον σκηνοθέτη και την πρωταγωνίστρια, με αρκετές συμμετοχές σε φεστιβάλ και ιδιαίτερος ενθουσιασμός από σινεφίλ εκτός Ιταλίας.

« ΕΙΜΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ » ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 30/09/2010

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:ΤΑ ΟΠΩΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 2.5/5

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Με τους Νίκο Κουρή, Λευτέρη Βογιατζή, Αλεξία Καλτσίκη
Κωμωδία, Ελλάδα 2009


Από το  "Πεθαίνοντας στην Αθήνα" , στο "Αθήνα-Κωνσταντινούπολη" και η τριλογία του Παναγιωτόπουλου κλείνει με μια λοξή-αισιόδοξη ματιά σε όσα απογοητευτικά βλέπουμε γύρω μας, έχοντας ως βάση το ομώνυμο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου.
 
Τα Οπωροφόρα δέντρα και τα φρούτα στην Αθήνα είναι κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας. Πόσοι από μας τα βλέπουν και όμως τα αγνοούν επιδεικτικά . Ο Παναγιωτόπουλος τα τοποθετεί σε πρώτο πλάνο. Τα ρόδια, οι μουριές τα κορόμηλα και τα φραγκόσυκα συνοδεύουν τον “ καρπουζοκέφαλο” βαδιζομανή της πόλης ( Νίκο Κουρή) όπως τον φαντάστηκε ο καθωσπρέπει διανοούμενος-συγγραφέας( Λευτέρης Βογιατζής).

 
Το γέλιο που βγαίνει κατά διαστήματα δένει με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα θλίψης για το κατάντημα της Αθήνας.
 
Η άναρχη δόμηση, η έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, η βίαιη αστυφιλία, το νέφος και το κυκλοφοριακό για τον συγγραφέα και τον σκηνοθέτη δεν μπορούν να σταθούν ικανά για να καταστρέψουν ότι ανέκαθεν παρήγαγε η "εύφορη Αθηναϊκή κοιλάδα" .
Τα Οπωροφόρα πέρα από την γευστική τους απόλαυση έχουν  συμβολικό χαρακτήρα,  γιατί αντέχουν στα δύσκολα όπως και κάποιοι λιγοστοί  συμπολίτες μας που με τον δικό τους τρόπο δίνουν καθημερινές μάχες για καλύτερη ποιότητας ζωής.
 
Μπορεί ο ήρωας του έργου να είναι ολίγον σαλός αλλά είναι και τυχερός γιατί είναι ξένοιαστος και ζει ελεύθερα. Για τον πολιτικά σκεπτόμενο Παναγιωτόπουλο η ατομική μας ελευθερία είναι ανύπαρκτη από τη στιγμή που εξαρτάται από συμβάσεις και καταναγκασμούς.
Καλοδουλεμένες ερμηνείες και όπως πάντα εξαίρετες μουσικές από τον μόνιμο συνεργάτη του σκηνοθέτη Σταμάτη Κραουνάκη.



Στους Κινηματογράφους από την Πέμπτη 7/10/2010



ΤΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟ ΦΙΛΜ “ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ” ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΤΟ 51 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ATTENBERG ΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ. Ανταπόκριση Ιάκωβου Γωγάκη

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ταινία με την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία στο Φεστιβάλ. Πράγματι, το κοινωνικό δράμα του Τζορτζέ Απέτρι “ Στις Παρυφές” εκτός από το πρώτο βραβείο, τιμήθηκε και με βραβείο καλύτερης ερμηνείας γυναικείου ρόλου, στην Άνα Ουλάρου. Άλλωστε όλο το φιλμ περιστρέφεται γύρω της. Θυμίζει την ηρωίδα από την  τριλογία “ Το κορίτσι με το τατουάζ”.
Είναι ο αγώνας ζωής μιας φυλακισμένης κοπέλας που μέσα σε 24 ώρες ειδικής άδειας θα περάσει μέσα από σωματικές και βασανιστικές ψυχικές συμπληγάδες, με στόχο να κάνει μια νέα αρχή. Για να είμαι ειλικρινής το υψηλό επίπεδο ταινιών του διαγωνιστικού τμήματος μας προδιέθεταν για κάποιες άλλες επιλογές για τον Χρυσό Αλέξανδρο( Limbo, The Four Times,Sweet Evil).

Το πολυσυζητημένο Attenberg( που ήδη προβάλλεται στις Αίθουσες) στο οποίο έχουμε κάνει αναφορά και στο παρελθόν( και θα επανέλθουμε λίαν συντόμως) απέσπασε τον Χάλκινο Αλέξανδρο και συνεχίζει την επιτυχημένη του πορεία στα Φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Για πρώτη φορά ως καινοτομία του θεσμού απονέμεται και Χάλκινος Αλέξανδρος ο οποίος δόθηκε σε μία συμπαραγωγή Μεξικού- Δομινικανής Δημοκρατίας και Γερμανίας"Ζαν Ζαντί - Ενας καλός άνθρωπος".Θα λέγαμε εδώ η 5μελής κριτική επιτροπή αποφάσισε με αυτή τη βράβευση να αναδείξει το ζήτημα της μετανάστευσης, μέσα από την ιστορία του μοναχικού Αιτινού Ζαν ο οποίος μεταναστεύει στη Δομινικανική Δημοκρατία για μια καλύτερη ζωή. Εξαιρετική η ερμηνεία του Ζιάν Ρεμί.

Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) έδωσε τα δύο βραβεία της στις ταινίες "Αύριο" του Ρουμάνου Μαριάν Κρισάν και "Άπνοια" του Άρη Μπαφαλούκα.
Παρόν στη Τελετή Λήξης και ο Υπουργός Πολιτισμού Πέτρος Γερουλάνος ο οποίος υποσχέθηκε για το 2011 στήριξη του κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με επιπλέον 2.4 εκατομμύρια ευρώ.
Ο  νόμος-πλαίσιο για τον κινηματογράφο (που ομολογουμένως έχει διχάσει τους εμπλεκόμενους)  θα ψηφιστεί μέσα στις επόμενες μέρες όπως ανέφερε χαρακτηριστικά
Πάντως για να είμαστε δίκαιοι, ο νεοεκλεγείς Διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Ειπίδης και οι συνεργάτες, του πέτυχαν το σχεδόν ακατόρθωτο,αν σκεφτεί κανείς τα συσσωρευμένα χρέη και την μικρή χρηματοδότηση. Μπορεί να έλειπαν τα ονόματα κράχτες,να  υπήρχαν μικρές οργανωτικές αδυναμίες, έγινε όμως μια συστηματική δουλειά στο επίπεδο της επιλογής ταινιών, και αφιερωμάτων, μας εξέπληξαν ευχάριστα και είμαστε βέβαιοι για την επιτυχία και περαιτέρω αναβάθμιση του θεσμού τα επόμενα χρόνια.

51o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ Ανταπόκριση Ιάκωβου Γωγάκη

 

INCENDIES

Το έργο του Ντένις Βιλλενέβ“ Μέσα απο τις Φλόγες” ( που συμμετέχει στο τμήμα Μέρες Ανεξαρτησίας)  ήταν αυτό που ξεχώρισε την δεύτερη μέρα του 51 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η μελοδραματική ιστορία μιας γυναίκας από την Παλαιστίνη γίνεται η αφορμή να δούμε σε μια άλλη εκδοχή τα αδιέξοδα και τον παραλογισμό της ισραηλινοπαλαιστινιακής διένεξης και ποια παιχνίδια μπορεί να παίξει η ανθρώπινη μοίρα όταν βρεθεί στη δίνη του πολέμου.

Τα “Χείλη” έργο μιας παρέας Αργεντινών, του Ιβάν Φάουντ και του Σαντιάγκο Λοζα που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών παρουσιάστηκε επίσης στις « Μέρες Ανεξαρτησίας». Τρεις γυναίκες πηγαίνουν σε μια δυσπρόσιτη περιοχή της Αργεντινής για να προσφέρουν κοινωνική εργασία. Το φιλμ αποκαλύπτει έναν άλλο κόσμο που μένει στην αφάνεια. Της φτώχειας, του πόνου, των μικρών απολαύσεων αυτών των ανθρώπων, και του εθελοντισμού.

Ξεκίνησε επίσης το αφιέρωμα στην Πολωνέζα σκηνοθέτιδα Ντορότα Κετζιεζάσκα με το έργο του 1994 “ Κοράκια” όπως επίσης και οι ταινίες μικρού μήκους του βραβευμένου Ταιλανδού Απιτσατπογκ Ουερασαθεκούλ στο πλαίσιο του τμήματος.

“ Αδικαιολόγητη μικροένταση προκλήθηκε την ώρα προβολής της ταινίας “ Μέσα απο τις Φλόγες” παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη Ντένις Βιλλενέβ και του νεοεκλεγέντα Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη λόγω προσωρινού τεχνικού προβλήματος με τους ελληνικούς υπότιτλους. Ακούστηκαν από μικρή μερίδα του κοινού αποδοκιμασίες και σχόλια για εσκεμμένα προβλήματα που στόχο έχουν την πλήρη υποβάθμιση του θεσμού και την κατάργηση του.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ-ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ.Ανταπόκριση Ιάκωβου Γωγάκη

Μέσα σε ένα κυκεώνα αξεπέραστων προβλημάτων που έθεσαν εν αμφιβόλω την ίδια την διοργάνωση, και τους απολυμένους συμβασιούχους της στο δρόμο, το καθιερωμένο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πύλες του την Παρασκευή στην Αίθουσα Ολύμπιον με την προβολή της ταινίας του Ντάνι Μπόιλ 127 ώρες.
Είναι η ιστορία ενός νεαρού Αμερικάνου αναρριχητή που εγκλωβίζεται σε ένα βράχο στη μέση του πουθενά.
Καταιγιστικός ρυθμός, έντονη μουσική και στο βάθος οι μικρές απολαύσεις τις ζωής που για τον ήρωα την ώρα που αντικρίζει τον θάνατο αποκτούν ένα ουσιαστικό νόημα. Ο Μπόιλ θα μπορούσε να προσδώσει ακόμα μεγαλύτερη φιλοσοφική διάσταση στο εγχείρημα του που αναπόφευκτα θα απογείωναν ακόμα περισσότερο το ήδη εντυπωσιακό φιλμ.
Σήμερα στη δεύτερη μέρα του κινηματογραφικού φεστιβάλ ξεχωρίζει η ταινία του Κεν Λοοτζ “ Ιρλανδέζικος Δρόμος”, “ Ο Στοργικός Γιος” του μεγαλύτερου ταλέντου του Ουγγρικού Σινεμά και θεάτρου Κορνέλ Μουτροσκού και η ταινία “ Ποίηση” του Νοτιοκορεάτη Τσαγκ Ντογκ Λι.

51ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (3-12 Δεκεμβρίου)-Αφιέρωμα του Ιάκωβου Γωγάκη+Συνέντευξη τύπου 29 11 2010

clip_image002
51ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
(3-12 Δεκεμβρίου)
Στο Ολύμπιον & Παύλος Ζάννας
Στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ και στις 4 αίθουσες του λιμανιού

clip_image004
Ταινία Έναρξης : 127 ΩΡΕΣ ( 127 hours) του Ντάνι Μπόιλ
Ταινία Λήξης : Μαύρος Κύκνος( Black Sawn) του Ντάρεν Αρονόφσκι
Βασικό Αφιέρωμα : στην Σούζαν Μπιέρ ( Δανή Σκηνοθέτης)
Ρετροσπεκτίβα : στον Απιτσατπονγκ Ουερασεθακουλ ( Ταϊλανδός Σκηνοθέτης)
Διευθυντής Φεστιβάλ: Δημήτρης Εϊπίδης
Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής: Μισέλ Δημόπουλος ( θεωρητικός κινηματογράφου-Ελλάδα)
Μέλη: Μοχάμετ Αλ – Νταράτζι ( Σκηνοθέτης-Ιράκ)
Σκαντάρ Κόπτι ( Σκηνοθέτης-Παλαιστίνη)
Μπεχρούζ Χασέιμιαν ( Παραγωγός-Ιράν)
Μάρτιν Σβάιγκχοφερ (Αυστρία)
Με δεδομένο τον φτωχό φετινό προϋπολογισμό, όπως επίσης και η ανοιχτή πληγή που συνεχίζει να υφίσταται με το μεγαλύτερο μέρος των ελλήνων κινηματογραφιστών, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης και οι διοργανωτές βρίσκονται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας του θεσμού. Δηλαδή τη συνέχιση της πρωτοπορίας στη προβολή των νέων παγκόσμιων κινηματογραφικών τάσεων, στα ενδιαφέροντα αφιερώματα και στα masterclasses που πάντα έδιναν αυτό το κάτι παραπάνω στο μεγαλύτερο κινηματογραφικό γεγονός της χώρας μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με τις υπάρχουσες συνθήκες, η στροφή στον άγνωστο -ταυτόχρονα και αναπτυσσόμενο κινηματογραφικό κόσμο των αραβικών χωρών κρίνεται ορθή επιλογή όπως επίσης και η σύνθεση της κριτικής επιτροπής.
Λίγες μέρες πριν την επίσημη έναρξη μάθαμε το πλήρες πρόγραμμα του διαγωνιστικού τμήματος και των εκτός συναγωνισμού. Η εναρκτήρια ταινία και η ταινία λήξης κέρδισαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο πέρασμα τους από διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και μένει να επιβεβαιώσουμε του λόγου του αληθές.
Ο σκηνοθέτης του Slumdog Millionaire Ντάνι Μπόιλ στις «127 ώρες » βασίζεται στο αυτοβιογραφικό έργο του αναρριχητή Αρον Ραλστον ο οποίος εγκλωβίζεται σε έναν βράχο στο βουνό Μομπ στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 127 μοναχικές ώρες μέχρι τον απεγκλωβισμό του θυμάται, σκέφτεται και ανακαλεί το παρελθόν, έρχεται αντιμέτωπος με τις αδυναμίες του, με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ξεκίνησε την φεστιβαλική της διαδρομή τον Σεπτέμβριο από το Κολοράντο, έπειτα στο Τορόντο, στο Λονδίνο για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν την επίσημη έξοδο της στις αίθουσες.
Όσον αφορά τον Μαύρο Κύκνο έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Την είδαμε στη Βενετία όπου μας ενθουσίασε η σκηνοθετική οπτική του Ντάρεν Αρονόφσκι. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση είναι η πιο ώριμη του ταινία, δείχνει πλέον ξεκάθαρα το μεγάλο του ταλέντο, με τον Μαύρο Κύκνο ήρθε η στιγμή της αναγνώρισης του και από το ευρύ κοινό.
Η κριτική μας από το Φεστιβάλ Βενετίας για τον « Μαύρο Κύκνο»
http://camerastyloonline.wordpress.com/2010/09/01/critic_black-swan-review_venice_gogakis/
Ενδιαφέρουσα η επιλογή των διοργανωτών για ένα αφιέρωμα στη Σουζαν Μπιέρ.
clip_image006
Η 50 χρόνη σκηνοθέτης από την Δανία που έζησε και εργάστηκε στη Σουηδία για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει ως αφετηρία το 1991, και το φιλμ « Η Φρόιντ Μετακομίζει» μια οικογενειακή ιστορία Εβραίων της Σουηδίας με καυστικό χιούμορ στην αρχή αλλά με μια δραματική εξέλιξη στο τέλος.
Το χιούμορ και το δράμα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμά και της δεύτερης της ταινίας (Οικογενειακές Υποθέσεις )του 1994 με τον βασικό πρωταγωνιστή του έργου να ξεκινάει ένα ταξίδι για την ανακάλυψη των πραγματικών του γονιών.
Ένας σκηνοθετικός και σεναριακός κύκλος κλείνει για την Μπιέρ με το επιστέγασμα αυτής της άτυπης τριλογίας(Πανσιόν Όσκαρ)το 1995. Θα μπορούσε να θεωρηθεί το « American Beauty» της Σουηδίας. Τα όρια και οι ανοχές της Σουηδικής κοινωνίας, η κρίση της μέσης ηλικίας και οι πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών κάνουν γνωστή την Σουζάν Μπιέρ.
Η αναγνώριση και η εισπρακτική επιτυχία έρχεται το 1999 ( Ο Ένας και Μοναδικός ) και ένα χρόνο αργότερα με το « Μια Φορά στη ζωή μας ». Η γνωριμία της και η συνεργασία της με τον Λανς Φον Τρίερ την επηρέασαν για να γυρίσει το 2002 τις » Ανοιχτές Καρδιές», ένα έντονο δράμα με όλα τα στοιχεία του « δόγματος 95 ».
Το εφάρμοσε σε ένα βαθμό και το 2007 στις Η.Π.Α με το « Όσα χάσαμε στις Φλόγες » με πρωταγωνιστές τη Χόλι Μπέρι και τον Μπενίσιο ντελ Τόρο
Προηγήθηκε το 2005 το γνωστότερο φιλμ της στην Ελλάδα ( κυρίως λόγω της διαφήμισης της στα ντιβιντάδικα ) το « Brothers » με ελληνικό τίτλο « Ουκ επιθυμήσεις τον πλησίον σου». Μια γυναίκα έρχεται κοντά με τον αδερφό του άντρα τη,ς όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε ο σύζυγος της συνετρίβη στο Αφγανιστάν. Συγκινητικό και απρόβλεπτο φιλμ με καταπληκτικές ερμηνείες από τους τρείς πρωταγωνιστές.
Παρουσία της Σουζάν Μπιέρ θα της απονεμηθεί στο 51 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ο Χρυσός Αλέξανδρος και θα προβληθεί η τελευταία της παραγωγή « In a Better Word »
ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΣΟΥΖΑΝ ΜΠΙΕΡ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:
1. IN A BETTER WORLD
2. ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ
3. ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
4. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
5. ΟΥΚ ΕΠΙΘΥΜΗΣΕΙΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ
6. ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ
7. Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ
8. Η ΦΡΟΥΝΤ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΕΙ
Άλλα τρία αφιερώματα περιλαμβάνει το πρόγραμμα του 51ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην Πολωνέζα δημιουργό Ντορότα Κετζιεζάσκα με σημαντικές ταινίες στο ενεργητικό της όπως η πρώτη της μεγάλου μήκους του 1991 ( Διάβολοι- Διάβολοι) και τα « Κοράκια» τέσσερα χρόνια αργότερα.
clip_image008
Στα έργα της επικεντρώνεται με έντονη αισθητική , στην μοίρα, στην δυστυχία των μικρών παιδιών, στις γυναίκες που παλεύουν για την αγάπη των αντρών. Προσωπικό ύφος και μια λοξή ματιά στην ίδια την μετακομμουνιστική Πολωνία.
Το Αφιέρωμα στην Ντορότα Κετζιεζασκα περιλαμβάνει τις ακόλουθες ταινίες
1. ΩΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ- TIME TO DIE
2. ΤΙΠΟΤΑ-NOTHING,
3. ΕΙΜΑΙ-I AM,
4. ΚΟΡΑΚΙΑ-CROWS
5. ΔΙΑΒΟΛΟΙ, ΔΙΑΒΟΛΟΙ-DEVILS, DEVILS
6. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ-THE END OF THE WORLD
Μέλος της κριτικής επιτροπής, ο μόλις 32 ετών ιρακινός στη καταγωγή σκηνοθέτης Μοχάμετ Αλ – Νταράτζι με πρόσφατη βράβευση από το Φεστιβάλ του Άμπου Ντάπι, Σάντανς και Βερολίνου έρχεται στη χώρα μας να παρουσιάσει το σημαντικό έργο του που εστιάζει στον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα των εθνών αλλά και στην γενέτειρά του την Βαγδάτη. Μετά την πτώση του καθεστώτος του 2003 έφυγε από το Ιράκ, επέστρεψε όμως λίγα χρόνια αργότερα για να σκηνοθετήσει το « Son of Babylon» αποσπώντας μεγάλο αριθμό διακρίσεων.
Λίστα Ταινιών
0. Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ/SON OF BABYLON
1. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΧΑΜΕΤ/MY NAME IS MOHAMED
2. ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΑΠΗ, ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑ/IRAQ, WAR, LOVE, GOD AND MADNESS
3. ΟΝΕΙΡΑ/AHLAAM/DREAMS, Mohamed AL-DARADJI
Τέλος ο πρόσφατα αποθανών Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Σρέτερ θα τιμηθεί από το Φεστιβάλ με την προβολή των τριών σημαντικότερων ταινιών του, μεταξύ αυτών το « Ένα πορτρέτο της Μαρίας Κάλλας ».
ΡΕΤΡΟΣΠΕΚΤΙΒΑ : ΑΠΙΤΣΑΤΠΟΝΓΚ ΟΥΕΡΑΣΕΘΑΚΟΥΛ
clip_image010
Είχαμε γράψει για τον δραστήριο και ευφυή Ταϊλανδό σκηνοθέτη και εικαστικό στο Αφιέρωμα για το 63ο Φεστιβάλ Καννών. Όταν το « UNCLE BOONMEE WHO CAN RECALL HIS PAST LIVES » του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα, τότε που κάποιοι στις Κάννες τον αποκάλεσαν ως τον Ασιάτη Ντειβιντ Λιτζ.
Πολιτικά και κοινωνικά ανήσυχος, ο 40 χρόνος σκηνοθέτης με το δύσκολο επώνυμο, συνεχίζει να ζει μόνιμα στη Ταϊλάνδη και να είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης της χώρας που τολμά τόσο έντονα να μιλήσει για τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, την κοινωνική και ατομική απομόνωση αλλά (και πέραν της ρεαλιστικής αφήγησης), για την φύση τα όνειρα για το μυστήριο της ζωής, έξω από τις καθιερωμένες αφηγηματικές νόρμες, αυτές εν τέλει που αναδεικνύουν την υψηλή παιδεία του.
Διατηρεί τις ισορροπίες με το σκληρό καθεστώς της Μπανγκόγκ. Στο παρελθόν αρνήθηκε κρατική επιχορήγηση, και ήρθε σε σύγκρουση όταν του ζητήθηκε να αφαιρέσει σκηνές από ταινίες.
Η μεγαλοαστική καταγωγή του(γόνος ιατρών) του έδωσε την δυνατότητα να βρεθεί στο Σικάγο για μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες το 1997. Μέχρι τότε είχε επικεντρωθεί σε ταινίες Μικρού Μήκους όπου συνεχίζει μανιωδώς να δημιουργεί.
Το 2002 η ταινία Blissfully Yours βραβεύτηκε στο τμήμα « Ένα Κάποιο Βλέμμα» των Καννών και από τότε μέχρι σήμερα είναι αγαπημένος σκηνοθέτης πολλών καλλιτεχνικών διευθυντών Φεστιβάλ ανά τον κόσμο, με αρκετά αφιερώματα στην πλούσια φιλμογραφία του. Η συγκεκριμένη ταινία κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο στο 43ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
 
Στέκομαι ιδιαίτερα στο « Σύνδρομα και ένας αιώνας » ένα αργό αυτοβιογραφικό φιλμ για τον τρόπο που ο ίδιος μεγάλωσε μέσα στο χώρο εργασίας των δικών του ανθρώπων, αλλά και στο Tropical Malady αναμφίβολα για την τολμηρή και ρηξικέλευθρη γκέι θεματολογία του.
(Την Τετάρτη 8/12 θα παραδώσει ένα masterclass στην Αίθουσα Τζον Κασσαβέτης. Θα προηγηθεί την Δευτέρα 6/12 το masterclass του Σέρβου καρτουνίστα Μποριβόι Ντοβνίκοβιτς στο πλαίσιο του αφιερώματος στη Σχολή του Ζάγκρεμπ).
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΠΙΤΣΑΤΠΟΝΓΚ ΟΥΕΡΑΣΕΘΑΚΟΥΛ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΕΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
1. ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
2. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ-BLISSFULLY YOURS,
3. ΤΡΟΠΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ-TROPICAL MALADY,
4. Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΟΝ ΠΟΥΣΙ-THE ADVENTURES OF THE IRON PUSSY,
5. ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ-SYNDROMES AND A CENTURY
6. Ο ΘΕΙΟΣ ΜΠΟΥΝΜΙ ΘΥΜΆΤΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥ
Και όλες οι μικρού μήκους του σε τέσσερα μέρη
ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
1. Animal Kingdom / Ζωικό Βασίλειο David Michod
Αυστραλία, 2009, Έγχρωμο, 112’
2. Donkeys / Γάιδαροι Morag McKinnon
Μεγ. Βρετανία-Δανία, 2010, Έγχρωμο, 78’
3. Erratum / Το παρόραμα Marek Lechki
Πολωνία, 2010, Έγχρωμο, 95’
4. Jean Gentil / Ζαν Ζαντί, ένας καλός άνθρωπος Laura Amelia Guzman, Israel Cardenas
Μεξικό – Δομινικανή Δημοκρατία – Γερμανία, 2010, Έγχρωμο, 84’
5. Jo pour Jonathan / Ζο όπως Ζονατάν / Maxime Giroux
Καναδάς , 2010, Έγχρωμο, 81’
6. Le quattro volte / Οι τέσσερις φορές Michelangelo Frammartino
Ιταλία – Γερμανία – Ελβετία, 2010, Έγχρωμο, 88’
7. Limbo της Maria Sodahl
Νορβηγία, 2010, Έγχρωμο, 105’
8. Littlerock Mike Ott
ΗΠΑ, 2010, Έγχρωμο, 83’
9. Mandoo / Κουρασμένοι Ebrahim Saeedi
Ιράκ, 2010, Έγχρωμο, 90’
10. Microphone / Μικρόφωνο Ahmad Abdalla
Αίγυπτος, 2010, Έγχρωμο, 120’
11. Morgen / Αύριο της Marian Crisan
Ρουμανία – Γαλλία – Ουγγαρία, 2010, Έγχρωμο, 100’
12. Periferic / Στις παρυφές Bogdan George Apetri
Ρουμανία – Αυστρία, 2010, Έγχρωμο, 84’
13. Zefir / Ζεφίρ / Belma Baş
Τουρκία, 2010, Έγχρωμο, 93’
14. LEnfance du mal / Η αρχή του κακού Olivier Coussemacq
Γαλλία, 2009, Έγχρωμο, 90’
15. Apnia / Άπνοια / Άρης Μπαφαλούκας
Ελλάδα, 2010, Έγχρωμο, 90’
16. Attenberg: Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη
Ελλάδα, 2010, Έγχρωμο, 95’
ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ
1. Carancho / Tο αρπαχτικό Αργεντινή – Γαλλία – Χιλή Pablo Trapero
2. Hjem til Jul / Σπίτι για τα Χριστούγεννα / Home for Christmas Νορβηγία – Γερμανία – Σουηδία Bent Hamer
3. Shi / Ποίηση / Poetry Νότιος Κορέα Chang-dong Lee
4. Submarino Δανία Thomas Vinterberg
5. Kray / Η κόψη / The Edge Ρωσία Alexey Uchitel
6. Drei / Τρίο / Three Γερμανία Tom Tykwer
7. Szurkulet / Λυκόφως / Twilight Ουγγαρία Gyorgy Feher
8. Route Irish / Ιρλανδέζικος δρόμος Μεγ. Βρετανία – Γαλλία – Ιταλία – Βέλγιο Ken Loach
9. Amigo John Sayles
10. The Trip / Το ταξίδι Michael Winterbottom
ΤΜΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ
1. 37 μνήμες / 37 Memories Άγγελος Σπάρταλης
2. Από θαύμα / By Miracle Μαρίνος Καρτίκκης ( Κύπρος-Ελλάδα)
3. Εγώ, ο Γιαννούλης Χαλεπάς / I, Giannoulis Chalepas Στέλλα Αρκέντη
4. Επικίνδυνες μαγειρικές / Dangerous Cooking Βασίλης Τσελεμέγκος
5. Κανένας / Nobody Σκηνοθεσία: Χρήστος Νικολέρης
6. Ο μοναχικός αστακός / The Lonesome Lobster Γιώργος Μπακόλας
7. Μοντεβιδέo ΚIΝΕ
8. O ξεναγός / The Guide Ζαχαρίας Μαυροειδής
9. Το πέταγμα του κύκνου / The Flight of the Swan Νίκος Τζίμας
10. Πικρό χιόνι / Bitter Snow Γιώργος Αγαθονικιάδης
11. Τα σκυλιά / DogLife Ντίνος Θεοδοσίου
12. Τρίτη / Tuesday Νίκος Κορνήλιος
13. Φιοντόρ, ο παίκτης / Fyodor Γιάννης Σολδάτος
14. Ψύχος / Frost Γιώργος Πιτσάκης
15. Θετικές ιστορίες / Positive Stories Χάρης Σταθόπουλος, Δημήτρης Άντζους, Θανάσης Τότσικας, Δημήτρης Μπαβέλλας, Δημήτρης Παπαθανάσης
16. Αl Cimiya: Η τέχνη της μαύρης γης / Al Cimiya: The Art of the Black Land
Παναγιώτης Τσικρίκας
17. Artherapy Νίκος Περάκης
18. Canal d’amour Κώστας Νταντινάκης
19. Show Bitch Νίκος Ζερβός
20. Subconscious Χρήστος Πετρόπουλος
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
1. CASUS BELI, Γιώργος Ζώης, 2010,11’
2. 13 ½, Χάρης Βαφειάδης, 2010, 21’
3. ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΠΕΤΕΡ/PETERS ROOM, Νικόλας Κολοβός, 2010, 3’
4. REVERSE, Τζώρτζης Γρηγοράκης, 2010, 18’
5. ΤΟ ΧΩΡΙΟ/THE VILLAGE, Στέλιος Πολυχρονάκης, 2010, 14’
6. OEDIPUS, Ιωακείμ Μυλωνάς, 2009,23’
7. ΤΙ ΩΡΑ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ;/WHAT TIME WILL YOU BE BACK?, Μαριτίνα Πάσσαρη, 2010, 21’
8. Ο ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ/MARIOS AND THE RAVEN, Γιάννης Μπουγιούκας, 2010, 23’
9. DOUBLE FAULT, Ελίνα Φέσσα, 2010, 17’
10. ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ/THE EXILED, Καλλιόπη Λεγάκη, 2009, 39’
11. Ο ΠΛΑΝΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΟΥ/THE CHARMER OF GRAMMOS, Βαγγέλης Ευθυμίου, 2010,27’
12. Ο ΠΑΠΠΟΥΣ/THE GRANDFATHER, Νικίας Χρυσσός, 2009,20’
13. ΑΦΕΤΗΡΙΑ-ΤΕΡΜΑ/TERMINAL, Κινηματογραφική Ομάδα Δήμου Αθηναίων 2009, 16’
14. ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΗΛΙΟΥ/INTO THE SHADOW OF THE BLACK SUN, Θεόδωρος Δεμίρης, 2010, 34’
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Στον Γιάννη Δαλιανίδη(1923-2010)
Τετάρτη 8 /12 (Αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, 17:30)
ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
1. ΕΚΑΤΟ ΠΡΩΙΝΑ/ONE HUNDRED MORNINGS/ONE HUNDRED MORNINGS, Conor HORGAN, Ireland, 2010, 83’
2. ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ/WINTER’S BONE/WINTER’S BONE, Debra GRANIK, USA, 2010, 100’
3. R/R/R, Michael NOER, Tobias LINDHOLM, Denmark, 2009, 96’
4. ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ!/THE IMPERIALISTS ARE STILL ALIVE!/THE IMPERIALISTS ARE STILL ALIVE!, Zeina DURRA, USA, 2009, 91’
5. SHAHADA – ΠΙΣΤΗ/ SHAHADA /FAITH, Burhan QURBANI, Germany, 2010, 90’
6. Ο ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΓΙΟΣΥΠΟΘΕΣΗ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ/SZELID TEREMTES – A FRANKENSTEIN-TERV/TENDER SON – THE FRANKENSTEIN PROJECT, Kornel MUNDRUCZO, Hungary, Germany, Austria, 2010, 105’
7. ΜΗΤΡΑ/WOMB/WOMB, Benedek FLIEGAUF, Germany, Hungary, France, 2010, 107’
8. Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟ ΜΕΣΑ/INSIDE AMERICA/INSIDE AMERICA, Barbara EDER, Austria, 2010, 107’
9. Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ/DER KAMERAMOERDER /THE CAMERAMURDERER, Robert Adrian PEJO, Austria, Hungary, Switzerland, 2010, 95’
10. ΕΝΑΣ ΚΑΠΩΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ/EN GANSKE SNILL MANN/A SOMEWHAT GENTLE MAN, Hans Petter MOLAND, Norway, 2010, 107’
11. ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΨΥΧΕΣ/OVSYANKI/SILENT SOULS, Aleksei FEDORCHENKO, Russia, 2010, 75’
12. ΑΑΡΝΤΒΑΡΚ/AARDVARK/AARDVARK, Kitao SAKURAI, USA, Argentina, 2010, 80’
13. Ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΙΤΣΑΜ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ/ROBERT MITCHUM EST MORT/ROBERT MITCHUM IS DEAD, Fred KIHN, Olivier BABINET, France, Poland, Belgium, Norway, 2010, 91’
14. ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ/AGUA FRIA DE MAR/COLD WATER OF THE SEA, Paz FABREGA, Costa Rica, France, Spain, Netherlands, Mexico, 2009, 83’
15. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΨΙΘΥΡΙΖΕ/THE TREE/THE TREE, Julie BERTUCCELLI, France, Australia, 2010, 100’
16. ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ/KAK YA PROVYOL ETIM LETOM/HOW I ENDED THIS SUMMER, Alexei POPOGREBSKY, Russia, 2010, 124’
17. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΩΣ/SVET AKE/THE LIGHT THIEF, Aktan Arym KUBAT, Kyrgyzstan, Germany, France, Netherlands, 2010, 80’
18. Ο ΚΥΝΗΓΟΣ/SHEKARCHI/THE HUNTER, Rafi PITTS, Germany, Iran, 2010, 92’
19. ΜΑΜΟΥΘ/MAMMUTH/MAMMUTH, Benoit DELEPINE, Gustave KERVERN, France, 2010, 89’
20. OUR DAY WILL COME/NOTRE JOUR VIENDRA/OUR DAY WILL COME, Romain GAVRAS, France, 2010, 90’
21. Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΝΤΡΑΣ/DET EROTISKE MENNESKE/EROTIC MAN, Jorgen LETH, Denmark, 2010, 85’
22. ΚΑΦΕΣΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ /CAFE – BEIN METZIUT LEDIMION/COFFEE – BETWEEN REALITY AND IMAGINATION, Ameer AHMARWO, Aya SOMECH, Eitan SARID, Elite ZEXER, Eti TSICO, Gazi Abu BAKER, Kareem KARAJA, Maysaloun HAMOUD, Murrad NASSAR, Israel, Palestine, 2010, 95’
ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
1. ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ/ALAMAR/TO THE SEA, Pedro GONZALEZ-RUBIO, Mexico, 2009, 73’
2. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ/LO QUE MAS QUIERO/WHAT I LOVE THE MOST, Delfina CASTAGNINO, Argentina, 2010, 76’
3. ΤΑ ΧΕΙΛΗ/LOS LABIOS/THE LIPS, Ivan FUND, Santiago LOZA, Argentina, 2010, 104’
4. ΜΠΙ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!/BI, DUNG SO!/BI, DON’T BE AFRAID, Dang Di PHAN, Vietnam, France, Germany, 2010, 90’
5. ΟΚΤΩΒΡΗΣ/OCTUBRE/OCTOBER, Daniel VEGA, Diego VEGA, Peru, 2010, 83’
6. Η ΠΟΛΗ ΚΑΤΩ ΣΟΥ/UNTER DIR DIE STADT/THE CITY BELOW, Christoph HOCHHAUSLER, Germany, France, 2010, 110’
7. ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ/HAN JIA/WINTER VACATION, Hongqi LI, China, 2010, 91’
8. ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΖΩΗ/LA VIDA UTIL/A USEFUL LIFE, Federico VEIROJ, Uruguay, Spain, 2010, 67’
9. CARACREMADA/CARACREMADA, Lluis GALTER, Spain, 2010, 98’
10. ΠΑΤΕΡ/AITA/FATHER, Jose Maria DE ORBE, Spain, 2010, 85’
11. Η ΞΕΝΗ ΜΑΣ/NOTRE ETRANGERE/THE PLACE IN BETWEEN, Sarah BOUYAIN, France, Burkina Faso, 2010, 82’
12. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ /INCENDIES/SCORCHED, Denis VILLENEUVE, Canada, France, 2010, 130’
13. Ο ΝΥΜΦΩΝΑΣ/LIMBUNAN/Bridal Quarter, Guitierrez MANGANSAKAN II, Philippines, 2010, 83’
14. ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝ/IM ALTER VON ELLEN/AT ELLEN’S AGE, Pia MARAIS, Germany, 2010, 95’
15. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ΓΟΛΙΑΘ/VERANO DE GOLIAT/SUMMER OF GOLIATH, Nicolas PEREDA, Mexico, Canada, 2010, 76’
16. Η ΑΚΡΗ/LA LISIERE/THE EDGE, Geraldine BAJARD, France, 2010, 100’
( ΝΕΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ)
1. ΠΑΤΙ ΧΙΛ/PUTTY HILL/PUTTY HILL, Matt PORTERFIELD, USA, 2010, 87’
2. ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΠΙΠΛΑ/TINY FURNITURE/TINY FURNITURE, Lena DUNHAM, USA, 2010, 98’
3. ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ/THE MYTH OF THE AMERICAN SLEEPOVER, David Robert MITCHELL
USA, 2010, 97’
4. Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ/THE HAPPY POET/THE HAPPY POET, Paul GORDON
USA, 2010, 85’
5. ΠΑΓΩΝΙΑ/COLD WEATHER/COLD WEATHER, Aaron KATZ, USA, 2010, 97’
(ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ)
Το Πέρασμα του Μικ/ MEEKS CUTOFF KELLY REICHARDT
USA, 2010, 97’
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
1. ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ/PODSLON/SHELTER, Dragomir SHOLEV, Bulgaria, 2010, 88’
2. Η ΣΤΑΝΚΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΠΙΤΙ/STANKA SE PRIBIRA VKASHTI/ STANKA GOES HOME, Maya VITKOVA, Bulgaria, 2010, 15’
3. CIRKUS COLUMBIA/CIRKUS COLUMBIA/CIRKUS COLUMBIA, Danis TANOVIC, Bosnia & Herzegovina, France, United Kingdom, Germany, Slovenia, Belgium 2010, 113’
4. Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ/MAJKA ASFALTA/MOTHER OF ASPHALT, Dalibor MATANIC, Croatia, 2010, 104’
5. ΑΟΥΡΟΡΑ/AURORA/AURORA, Cristi PUIU, Romania, France, Switzerland, Germany, 2010, 181’
6. ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΦΥΡΙΞΩ, ΣΦΥΡΑΩ/EU CAND VREAU SA FLUIER, FLUIER/IF I WANT TO WHISTLE, I WHISTLE, Florin SERBAN, Romania, Sweden, 2010, 94’
7. ΟΞΥΓΟΝΟ/OXIGEN/OXYGEN, Adina PINTILIE, Romania, 2010, 31’
8. ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ/COLIVIA/THE CAGE, Adrian SITARU, Romania, Netherlands, 2010, 17’
9. ΝΤΕΡΜΠΙ/DERBY/DERBY, Paul NEGOESCU, Romania, Germany, 2010, 15’
10. ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΑΙΜΑ/MUZICA IN SINGE/MUSIC IN THE BLOOD, Alexandru MAVRODINEANU, Romania, France, 2010, 17’
11. ΤΙΛΒΑ ΡΟΣ/TILVA ROS/TILVA ROSH, Nikola LEZAIC, Serbia, 2010, 100’
12. ΑΣΠΡΟΣ, ΑΣΠΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ/BELI BELI SVET/WHITE, WHITE WORLD, Oleg NOVKOVIC, Serbia, Germany, Sweden, 2010, 121’
13. ΦΘΟΝΟΣ/KISKANMAK/ENVY, Zeki DEMIRKUBUZ, Turkey, 2009, 96’
14. ΚΟΣΜΟΣ/KOSMOS/KOSMOS, Reha ERDEM, Turkey, Bulgaria, 2009, 122’
15. ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ/COGUNLUK/MAJORITY, Seren YUCE, Turkey, 2010, 102’