4η Μέρα Φεστιβάλ Βενετίας 'Contagion' + 'Κοτόπουλο με δαμάσκηνα'

Venice 68 - Day 4: 'Contagion' + 'Κοτόπουλο με δαμάσκηνα'

03 Σεπτεμβρίου 2011 | SevenArt.gr

Του ανταποκριτή μας στη Βενετία
Ιάκωβου Γωγάκη

Contagion του Στίβεν Σόντερμπεργκ


Η πρόσφατη δήλωση του Στίβεν Σόντερμπεργκ, με τις δεκάδες παραγωγές (μεταξύ αυτών και το "Traffic" που του χάρισε το Όσκαρ όπως και το πιο προβεβλημένο "Έριν Μπρόκοβιτς"), ότι δηλαδή κουράστηκε με το ρόλο του σκηνοθέτη και σκοπεύει να τα παρατήσει, φαίνεται πως τον οδήγησε στο να κάνει μία κατώτερη των δυνατοτήτων του ταινία, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας στο τμήμα εκτός συναγωνισμού. Το "Contagion" διαθέτει πολύ γνωστά ονόματα του Χόλυγουντ, σαν τη Μαριόν Κοτιγιάρ, την Κέιτ Γουίνσλετ, τον Ματ Ντέιμον, την Γκουίνεθ Πάλτροου, τον Τζουντ Λο.

Η Γκουίνεθ Πάλτροου εισάγει στο έδαφος των Η.Π.Α. έναν περίεργο ιό από το Χονγκ Κονγκ, που την οδηγεί στον θάνατο, και χιλιάδες Αμερικάνους πανικόβλητους να ψάχνουν τον τρόπο να σωθούν. Ο άντρας της που τον ενσαρκώνει ο Ματ Ντέιμον, ανακαλύπτει πως η σύζυγός του είχε επαφές με μια παλιά της σχέση. Ο ιός εξαπλώνεται, και ο θεατής για περίπου 2 ώρες ακούει αδιάφορους διαλόγους, βλέπει τις ατέρμονες προσπάθειες των ειδικών να βρουν λύση και το φοβερό είναι πως ούτε στο τέλος επέρχεται η φυσική κορύφωση. Θρίλερ άνευ αντικειμένου και ουσίας. Μόνη φωτεινή παρένθεση η ερμηνεία του «μπλόγκερ» Τζουντ Λο που με καπελάκι στο κεφάλι και μια βαλίτσα ώμου, βγαίνει στο κυνήγι της αλήθειας.



Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα των Μαρζάν Σατραπί και Βενσάν Παρονό

Το αγαπημένο "Περσέπολις" μας θυμίζουν οι συντελεστές του, με τη νέα τους ταινία που βρίσκεται στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας, με τον ευφυή τίτλο "Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα".

Η Μαρζάν Σατραπί πλάθει ακόμα μια ιστορία στην Τεχεράνη του 1958. Ο Νάσερ, όντας διαζευγμένος με δύο παιδιά και διάσημος μουσικός, κλείνεται στον εαυτό του όταν το βιολί του σπάει και όταν η Ιράν, μια σικάτη παλιά του συμμαθήτρια δεν τον αναγνωρίζει. Ο θάνατος είναι η λύση; Αυτόν όμως επιζητά ο Νάσερ, τον συναντά φανταστικά μέσα σε τρένα, μέσα από πιστόλια, πέφτοντας από έναν γκρεμό, αλλά δεν θα τον τολμήσει τελικά γιατί η αγάπη είναι κάπου εκεί κοντά.

Οι εικόνες μυθοπλασίας συνδέονται τέλεια με το παρόν, το μουσικό χαλί της έναρξης θυμίζει κάτι από την «Οδό Ονείρων» του Χατζιδάκι, ενώ υπέροχες διαδρομές στους μαγικούς κόσμους των φαντασιώσεων που θα θέλαμε να γίνονταν πραγματικότητα, εμφανίζονται μπροστά στα μάτια σου. Δυνατή η ερμηνεία του Ματιέ Αμαλρίκ, που ίσως τον οδηγήσει κοντά στο Βραβείο Ανδρικού Ρόλου εδώ στο Λίντο. Από την άλλη μεριά, το έργο γίνεται συν τω χρόνω επαναλαμβανόμενο. Κάτι του λείπει. Δεν είναι σίγουρα σαν το "Περσέπολις". Πάντως, και κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι η τρίτη καλύτερη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος μέχρι αυτήν τη στιγμή, πίσω από τη "Σφαγή" του Πολάνσκι, και το "The Ides of March" του Κλούνεϊ.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΩΓΑΚΗΣ