ΧΡΥΣΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ " ΦΑΟΥΣΤ" ΤΟΥ ΣΟΚΟΥΡΟΦ.

Venice 68 - Βραβεία: Διάκριση για τον Λάνθιμο

11 Σεπτεμβρίου 2011 | SevenArt.gr

Του ανταποκριτή μας στη Βενετία
Ιάκωβου Γωγάκη

Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν και ο “Faust” του Αλεξάντερ Σοκούροφ κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Ταινίας στο 68ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Ένας σπουδαίος δημιουργός που διαθέτει μια εντυπωσιακή εικαστική γλώσσα σε όλα του τα έργα, με την ταινία του “Μητέρα και γιος” να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, βρέθηκε στη Βενετία με το πολυδάπανο έργο  του “Faust”, κλείνοντας ταυτόχρονα τον κύκλο ταινιών “Η Φύση της Εξουσίας”.

Η ταινία, κατά γενική ομολογία, δεν ενθουσίασε ούτε το κοινό αλλά ούτε και εμάς τους δημοσιογράφους, όμως δεν αποδοκιμάστηκε η απόφαση της κριτικής επιτροπής όπως συνέβη πέρυσι με το “Somewhere" της Σοφία Κόπολα. Με αυτό τον τρόπο αναγνωρίστηκε όμως η αξία του Ρώσου σκηνοθέτη. Άλλωστε, ο Σοκούροφ αντιμετώπισε πολλές οικονομικές δυσκολίες για να ολοκληρώσει το έργο αυτό, αφού για καιρό το Ρωσικό Κέντρο Κινηματογράφου αρνιόταν να χρηματοδοτήσει την ταινία. Ο Σοκούροφ παρέλαβε το μεγάλο βραβείο απο τον Πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Ντάρεν Αρονόφσκι.

Αντιθέτως, μείναμε με ανοιχτό το στόμα στο άκουσμα του δεύτερου μεγάλου βραβείου του φεστιβάλ, το Αργυρό Λιοντάρι, μιας και δόθηκε στο κινέζικο secret movie του διαγωνιστικού (“Ren Shan Ren Hai“), με τους δημοσιογράφους να μην κρυβουν την απογοήτευσή τους.

Ο Γιώργος Λάνθιμος με τις αμφιλεγόμενες “Άλπεις” του, κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου. Κατά την απονομή, ευχαρίστησε τον διευθυντή του Φεστιβάλ Μάρκο Μύλερ για την εμπιστοσύνη που του έδειξε, κάτι που δεν έπραξε το Φεστιβάλ των Καννών στην πρόσφατη διοργάνωση του.

Κατά τα λοιπά, επιβεβαιωθήκαμε για την εκπληκτική ερμηνεία του Μάικλ Φασμπέντερ στην ταινία “Shame” του Στιβ ΜακΚουίν, μιας και παρέλαβε το βραβείο ανδρικού ρόλου, όπως επίσης και για την προερχόμενη απο το Χονγκ Κονγκ Ντίνι Γιπ, για τη συγκινητικη ερμηνεία της στην ταινία της Αν Χούι “Μια Απλή Ζωή”.

Άξιζε και εντέλει το πήρε το βραβείο η Άντρεα Άρνολντ, για τη φωτογραφία της ταινίας “Ανεμοδαρμένα Ύψη”, ενώ το Βραβείο της Επιτροπής δόθηκε στο ιταλικό “Terraferma”, για το οποίο γράψαμε εκτενώς σε προηγούμενες ανταποκρίσεις μας. Το Βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι δόθηκε στον σημαντικό Ιάπωνα σκηνοθέτη Σίον Σόνο για το “Himizu”, ένα έργο βίαιο και συνάμα ανθρώπινο για τη σύγχρονη Ιαπωνία.
 

Αναλυτικά τα βραβεία:
Χρυσός Λέων Καλύτερης Ταινίας
Faust, του Αλεξάντερ Σοκούροφ (Ρωσία)
Αργυρός Λέων Σκηνοθεσίας
Σανγκγιούν Κάι για την ταινία Ren Shan Ren Hai (People Mountain People Sea) (Κίνα - Χονγκ Κονγκ)
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής
Terraferma του Εμανουέλε Κριαλέζε (Ιταλία)
Coppa Volpi Ανδρικής Ερμηνείας
Μάικλ Φασμπέντερ για την ερμηνεία του στο Shame του Στιβ ΜακΚουίν (Ηνωμένο Βασίλειο)
Coppa Volpi for Γυναικείας Ερμηνείας
Ντίνι Γιπ για την ερμηνεία της στο Tao jie (A Simple Life) της Αν Χούι (Κίνα - Χονγκ Κονγκ)
Βραβείο Marcello Mastroianni Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού
Σότα Σομετάνι και Φούμι Νικάιντο για την ερμηνεία τους στο Himizu του Σίον Σόνο (Ιαπωνία)
Βραβείο Φωτογραφίας
Ρόμπι Ράιαν για την ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη της Άντρεα Άρνολντ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Βραβείο Σεναρίου
Γιώργος Λάνθιμος και Ευθύμης Φιλίππου για την ταινία Άλπεις (Alps) του Γιώργου Λάνθιμου (Ελλάδα)
Βραβείο “Luigi De Laurentiis”
Là-bas του Γκίντο Λομπάρντι (Ιταλία) - Διεθνής Εβδομάδα Κριτικής

Σχόλιο

Παρακολουθώντας για χρόνια τη διαδικασία των μεγάλων κινηματογραφικών φεστιβάλ, αισθάνομαι συχνά απογοητευμένος με τον τρόπο που οι ιθύνοντες των διοργανώσεων αυτών δίνουν τα βραβεία. Πολλές φορές, η απονομή ενός βραβείου εμπεριέχει σκοπιμότητες, ώστε να διατηρούνται περίεργες ισορροπίες. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, πώς στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας καμία ταινία προερχόμενη απο την αγγλοσαξονική σχολή κινηματογράφου δεν πήρε κάποιο σημαντικό έπαινο, παρά το γεγονός πως υπήρξε μεγάλος αριθμός τέτοιων ταινιών στο διαγωνιστικό τμήμα. Το “Ides of March” του Τζωρτζ Κλούνεϊ θα βρεθεί σίγουρα να διεκδικεί κάποιο Όσκαρ, το “Shame” του ΜακΚουίν θα ακουστεί όσο λίγες ταινίες φέτος, ενώ ο Ρομάν Πολάνσκι με το “Carnage” παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας για ακόμα μια φορά.

Ο λόγος για όλα τα παραπάνω πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός πως υπάρχουν αυτή την περίοδο εν εξελίξει, κι άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως του Τορόντο, της Νέας Υόρκης, του Σικάγο και του Τόκιο, με τις ταινίες αυτές να βρίσκονται σε κάποια απο αυτά. Έτσι, λοιπόν, στο Φεστιβάλ της Βενετίας παρατηρείται συχνά το φαινόμενο, μια αξιόλογη παραγωγή να μην τιμάται, αφήνοντας αυτό να το πράξει κάποιο άλλο Φεστιβάλ, και να επιλέγει δημιουργούς λιγότερο προβεβλημένους. Είναι μια άποψη αποδεκτή, μα νομίζω ότι στο τέλος της μέρας αυτό που μετρά είναι η ίδια η ταινία κάτι που δυστυχώς πολύ συχνά δεν λαμβάνεται υπόψιν.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΩΓΑΚΗΣ