Η ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΒΕΝΕΤΙΑ του Ιάκωβου Γωγάκη

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΜΟΣΤΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Attenberg

Είναι από τις σπάνιες φορές που τόσο εκτενώς ο Ευρωπαϊκός τύπος αναφέρθηκε στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά με ομολογουμένως θετικά σχόλια, ερμηνεύοντας τις ελληνικές συμμετοχές στα φεστιβάλ (Λοκάρνο, Κάρλο Βάρυ, Βερολίνο, Βενετία) ως επιβεβαίωση του κανόνα που λέει πως σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ανθίζει η καλλιτεχνική παραγωγή.

Πέρα από τις φεστιβαλικές συμμετοχές υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ταινιών που θα δούμε σύντομα στις αίθουσες από σκηνοθέτες που στο παρελθόν έχουν κάνει αξιόλογες δουλειές (Παναγιωτόπουλος,Οικονομίδης, Μπαφαλούκας, Φαφούτης, Χαραλαμπόπουλος, Γιάνναρης, Γκόριτσας κ.α).

Από την άλλη δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως η πολιτεία σε ένα πολύ μεγάλο αριθμό έργων χρωστάει σημαντικά ποσά από τις προβλεπόμενες επιχορηγήσεις. Επί παραδείγματι η «Ακαδημία Πλάτωνος» ένα φιλμ που βγήκε στις αίθουσες πριν αρκετούς μήνες με συμμετοχή στο Φεστιβάλ Λοκάρνο, που διεκδικεί στη Βενετία το βραβείο LUX δεν έχει λάβει 35 εκατομμύρια ευρώ.

Υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα, φανερές και υπόγειες συγκρούσεις φορέων, παραγόντων και σωματείων οι οποίες όμως( και εδώ πρέπει να σταθούμε), περνάνε σε δεύτερη μοίρα από τους ίδιους τους δημιουργούς που δεν ανακυκλώνουν αυτού του είδους τη συνήθη για την Ελλάδα μίζερη κατάσταση, και όσοι ανέφερα πιο πάνω αλλά και οι εκπρόσωποι μας στη Βενετία αποδεικνύουν του λόγου του αληθές.

Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη με μακροχρόνιες σπουδές σε Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη και Τέξας κατάφερε να κάνει αίσθηση πριν 10 χρόνια όταν οι ιστορίες της “ελληνομεξικανίδας” Πέτρα Γκόινγκ((Η διαρκής αναχώρηση της Πέτρα Γκόινγκ) άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις και κάποιοι έσπευσαν από τότε να κατατάξουν την ελληνίδα σκηνοθέτη ως εκπρόσωπο του καλού πρωτοποριακού-πειραματικού κινηματογράφου. Την ταινία την είδα πρόσφατα μετά από ομολογουμένως μεγάλο αγώνα για να την βρω και μπορώ να πω με σιγουριά πως η Τσαγγάρη διαθέτει πέρα από γνώσης του αντικειμένου και μια καλώς νοούμενη κινηματογραφική φαντασία. Καταγράφει στη μεγάλη οθόνη τις ανθρώπινες επιθυμίες μέσα από διάχυση του συναισθήματος της ηρωίδας και αυτό μεταφέρετε αβίαστα στο θεατή.

Η συμμετοχή της στην παραγωγή της πολύκροτης ταινίας του Λάνθιμου “Κυνόδοντας ” αύξησαν την απήχηση του ονόματος της.

Οι φιλοδοξίες για το Attenberg είναι υψηλές. Ο Ταραντίνο γνωρίζει την πλούσια δράση της 37 χρονης σκηνοθέτριας στην Αμερική, πρόσφατα έκανε και κάποια θετικά σχόλια για την ταινία, άρα δε θα πρέπει να μας εκπλήξει η διάκριση της στο διαγωνιστικό τμήμα της Βενετίας.

Στο Attenberg η Τσαγγάρη όπως η ίδια δηλώνει επιλέγει να ξεφύγει από το πειραματικό στυλ και ακολουθεί την 23 Μαρίνα η οποία νοιώθει να απωθείτε από το ανθρώπινο είδος το οποίο παρατηρεί εξ αποστάσεως, μέσα από τους στίχους του Alan Vega των Suicide, τα ντοκιμαντέρ πάνω στη ζωή των θηλαστικών του Sir David Attenborough και τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής που της παραδίδει η η φίλη της , Μπέλλα.
Ένας ξένος φτάνει στην πόλη και την προκαλεί σε μονομαχία στο ποδοσφαιράκι, ενώ ο πατέρας της προετοιμάζει τελετουργικά την αναχώρησή του από τον 20ο αιώνα. Η Μαρίνα, ανάμεσα στους δυο άντρες, με τη συνεργασία της Μπέλλας, ανακαλύπτει το θαυμαστό μυστήριο της πανίδας.

Πρωταγωνιστούν: Ariane Labed (Αριάν Λαμπέντ), Βαγγέλης Μουρίκης, Ευαγγελία Ράντου, Γιώργος Λάνθιμος

Ο 32 χρόνος Σύλλας  Τζουμέρκας δοκίμασε προφανώς αυτό που πολλοί άνθρωποι του χώρου θα τον είχαν συμβουλέψει. Να παρουσιάσει μια ταινία μεγάλου μήκους από την στιγμή που ως μικρομηκάς με τα «Μάτια που τρώνε» το 2001 και με την « Βροχή » ένα χρόνο αργότερα, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με συμμετοχή στις Κάννες για την πρώτη και με το πρώτο κρατικό βραβείο στο Φεστιβάλ Δράμας για την δεύτερη.

Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στη τηλεόραση ως σκηνοθέτης των εκπομπών « Φάκελοι» και « Προσκήνιο»

«Η Χώρα Προέλευσης» που διεκδικεί στην εβδομάδα κριτικής το Μεγάλο Βραβείο, γράφτηκε από τον ίδιο και την Γιούλα Μπούνταλη με την οποία συμμετείχαν πριν μερικά χρόνια σε σεμινάρια υποκριτικής στη Νέα Υόρκη. Το έργο έχει σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τζουμέρκα και πολιτική διάσταση.

Αιχμές για την πορεία της χώρας από την μεταπολίτευση και μετά, με την ξεπεσμένη σύγχρονη ελληνική οικογένεια στο προσκήνιο. Περιμένουμε να την δούμε με ενδιαφέρον. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Αμαλία Μουτούση, Θάνος Σαμαράς, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Χρήστος Πασαλής, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Μαρία Καλλιμάνη.

146 ηθοποιοί σε εφτά διαφορετικές ουρές μέσα σε 11 λεπτά. Με αυτό τον έξυπνο τρόπο προσπαθεί να περιγράψει την ελληνική πραγματικότητα ο 29 χρόνος Γιώργος Ζώης απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και σπουδών Πυρηνικής Φυσικής που όπως όλα δείχνουν τον κέρδισε οριστικά και αμετάκλητα η έβδομη τέχνη. Η ώθηση που του έδωσε η γνωριμία με τον Κώστα Γαβρά, η πρόσφατη επιλογή του σεναρίου του “Casus Belli” από το Φεστιβάλ Κλερμόν Φεράν, του ανοίγουν τον δρόμο να γυρίσει ταινία μεγάλου μήκους που όπως φαίνεται δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη.

Όσον αφορά την “Ακαδημία Πλάτωνος”, μετά την ανταπόκριση το χειμώνα από το Ελληνικό κοινό, την διάκριση στο Λοκάρνο, το βραβείο Lux που διεκδικεί εδώ στη Βενετία, η ταινία του Φίλιππου Τσίτου προβάλλεται σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας με μεγάλη επιτυχία. Ο σκηνοθέτης ετοιμάζει ένα καινούργιο φιλμ τον « Άδικο Κόσμο » με πρωταγωνιστική και σ’ αυτό το έργο τον Αντώνη Καφετζόπουλο.

Υπάρχει πρωτόγνωρη κινητικότητα στα κινηματογραφικά δρώμενα της χώρας μας, όρεξη για δουλειά από νέα παιδιά που γνωρίζουν να πιάνουν το σφυγμό της κοινωνίας και την ανάγκη να μιλήσουν μέσα από τις ταινίες, και είναι σχεδόν βέβαιο πως οι ουσιαστικές επιτυχίες είναι προ των πυλών.