ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ” του Σύλλα Τζουμέρκα ΚΑΙ ΣΥΝΟΨΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΓΩΓΑΚΗ

Μία μέρα πριν την επίσημη λήξη του 67 Φεστιβάλ Βενετίας , κατά γενική ομολογία οι αξιόλογες ταινίες ή αν θέλετε τα μικρά διαμαντάκια τα είδαμε εκτός του επίσημου διαγωνιστικού τμήματος. Επί παραδείγματι η καυστική κωμωδία Happy Poet του Πολ Γκόρντον ή το ιταλικό ντοκιμαντέρ Sorelle Mai.

Στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα κατάφερα να δω τα 13 από τα 24 φιλμ. Εξακολουθώ να επιμένω για την αξία του  “Μαύρου Κύκνου”. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, όπως έγραψα πρόσφατα πως πρόκειται για μία από τις καλύτερες ταινίες του έτους. Ακολουθεί το Post Mortem του Χιλιανού Πάπλο Λαρέν για τον ιδιότυπο έρωτα ενός υπαλλήλου νεκροταφείου με μια γυναίκα της Διπλανής Πόρτας, και το “ Τρία”, που αφορά ένα ιδιαίτερο ερωτικό τρίγωνο σκηνοθετημένο απο τον Τομ Τίκβερ(Τρέξε Λόλα Τρέξε”).

Ο Σκολιμόφσκι στο “Essential Killing”, ακολούθησε τους σκηνοθετικούς δρόμους 2 παλαιότερων δημιουργιών του, “Τέσσερις Νύχτες με την Άννα”, “Moonlighting”.

Είναι το εφιαλτικό δράμα ενός Αφγανού που πέφτει στα χέρια των Αμερικανών, δραπετεύει και προσπαθεί να επιβιώσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει. Να σκοτώνει αυτόν που θα βρεθεί στο δρόμο του.

Δεν είναι ακριβώς θρίλερ. Είναι περισσότερο ένα οδοιπορικό στην αθλιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Για την δυστυχία αυτών που έτυχε να βρεθούν “ όμηροι” μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, των Ταλιμπάν που τους άφησαν ακαλλιέργητους και τους Αμερικανούς να πράττουν το ίδιο. Έργο με ελάχιστους διαλόγους , εξαιρετική ερμηνεία του Βίνσεντ Γκάλο, τραβηγμένο από τα μαλλιά από ένα σημείο και μετά.

Ο Γκάλο με ακόμα μία συμμετοχή στο φεστιβάλ, ως δημιουργός, πρωταγωνιστής σε μια απόλυτα προσωπική ταινία. Αναφέρομαι στο “Promises Written in Water”. Έργο με εμμονές, φανερές επιρροές από τον αυτοσαρκασμό του Γούντι Άλεν για τα κολλήματα με πρώην και το ψάξιμο του πραγματικού εαυτού μας.

Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως το ηθογραφικό έργο του Οζόν “Potiche” με την  Κατρίν Ντενέβ και τον Ζεράρντ Ντεπαρτιε απέσπασε τόσο επαινετικά σχόλια, και πολλοί του προσδίδουν τον χαρακτηρισμό του φαβορί.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Με την προβολή αύριο της “Ακαδημίας Πλάτωνος” του Φίλιππου Τσίτου, που συμμετέχει στο φεστιβάλ διεκδικώντας το βραβείο Lux, ολοκληρώνονται οι προβολές των ελληνικών ταινιών , περιμένοντας την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στις σχετικές κατηγορίες. Για το Attenberg και το Casus Belli που το μεν πρώτο διαγωνίζεται στο επίσημο κομμάτι του Φεστιβάλ και το δεύτερο στις Μικρού Μήκους, αναφερθήκαμε στο παρελθόν, η προβολή τους στις αίθουσες θα μας δώσει την δυνατότητα να επανέλθουμε.

ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ

Η  ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα “ Χώρα Προέλευσης” που διαγωνίζεται στην εβδομάδα κριτικής,με καθήλωσε με την εντυπωσιακή έναρξη της. Καταπληκτική η σύνδεση της παλιάς και νέας Ελλάδας, και σε πρώτο πλάνο η δασκάλα ( Αμαλία Μουτούση) να “ τσακίζει” λέξη προς λέξη τον εθνικό μας ύμνο, επιζητώντας απαντήσεις από τα αθώα παιδιά.

Ο Τζουμέρκας εν αγνοία του η μη, έβαλε στο προσκήνιο τον φιλόσοφο Καντ και την έννοια της ελευθερίας σε όλες της  τις εκφάνσεις. Της προσδίδει  κοινωνικά και εθνικά χαρακτηριστικά( αγώνες, πορείες,ξεσηκωμός). Της δίνει ένα  εξατομικευμένο πρόσωπο και την συνδέει με τον διαρκή αγώνα για προσωπική ευτυχία μέσα από το ενδοοικογενειακό δράμα τριών γενιών.Εντόπισα ένα μικρό ζήτημα μέχρι το πρώτο 30λεπτο στο  πως ξετυλίγεται η ιστορία, η σύνδεση των διάφορων προσώπων μεταξύ τους, το οποίο στη πορεία παύει να υφίσταται. Η Μουτούση, ο Σαμαράς, η Τσιριγκούλη,ο Καλετσάνος και το πολυπληθές δυναμικό είναι πραγματικά εξαίρετο. Έργο που σίγουρα χρειάζεται και δεύτερη θέαση.