ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΛΙΓΗ ΑΓΑΠΗ (NOWHERE BOY) 3.5 / 5
Σκηνοθέτης: Σαμ Τέιλορ Γουντ
με τους Άαρον Τζόνσον, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Αν Μαρί Νταφ, Ντέιβιντ Μορισέι
Βιογραφία, Μουσικό Δράμα, Αγγλία 2009, 98 Λεπτά
Κάποιοι φίλοι που έτυχε να δουν την ταινία το περασμένο μήνα στο Λονδίνο, περισσότερο μυημένοι από μένα και γνώστες βήμα προς βήμα της πορείας των Beatles απογοητευτήκαν. Περίμεναν να δουν ένα πορτρέτο του ινδάλματος τους Τζον Λένον ενταγμένο στη πορεία του θρυλικού συγκροτήματος. Όμως το φιλμ δεν είχε αυτή την πρόθεση μιας γνωστής μουσικής αναδρομής των Beatles όπως στην ταινία A Hard Day Night αν και διαθέτει ένα από τα καλύτερα soundtrack της χρονιάς. Η Τέιλορ Γουντ κάνει την παρθενική της μεγάλου μήκους ταινία, αποφεύγοντας επιδέξια τις ευκολίες ενός προβλέψιμου δρόμου και αναδεικνύει κρυμμένες και σκοτεινές ιστορίες, της ταραχώδους παιδικής ηλικίας του Λένον, , που αγωνίζεται να κατανοήσει και να συμφιλιωθεί με την ιδέα της διαλυμένης οικογένειας του και να βρει την ταυτότητα του, οδηγώντας τον στην απόλυτη καταξίωση.
Ένα αξιοσέβαστο επίτευγμα που ξεχειλίζει από δυνατά συναισθήματα μιας ανερχόμενης δημιουργού που τιμά με τον καλύτερο τρόπο τον χαρισματικό καλλιτέχνη. Ίσως η δεύτερη αξιόλογη βρετανική ταινία της χρονιάς που μας πέρασε, πίσω από το υπέροχο Fish Tank.
Συναντάμε τον Λένον( Άαρον Τζόνσον ) ως έφηβο στο Λίβερπουλ το 1955 και βλέπουμε την θερμή σχέση του με τον αγαπημένο του θείου Τζορτζ ( Ντειβιντ Θρελφολ)ο οποίος του μεταδίδει την ανιδιοτέλεια και την ελεύθερη σκέψη που μαζί με την αυστηρή γυναίκα του Μιμή(Κριστίν Σκοτ Τόμας) ανέλαβαν την ανατροφή του από την ηλικία τον πέντε όταν ο πατέρας του εγκατέλειψε σύζυγο και παιδί. Αμήχανος και ντροπαλός με το αντίθετο φύλο φαίνεται όμως αρκετά ισορροπημένος και ευχαριστημένος από τη ζωή του παρά την απουσία των φυσικών του γονέων. Όταν ο θείος του πεθαίνει ξαφνικά, στη κηδεία του παρατηρεί μια γυναίκα που βρίσκεται σε κάποια απόσταση. Διαισθάνεται πως είναι η μητέρα του την οποία δεν είχε δει ποτέ. Αποφασίζει να την αναζητήσει. Η συνάντηση της Τζούλιας( Αν Μαρί Νταφ ) και του Τζον φέρνει τα πάνω κάτω και τον Λένον αντιμέτωπο με έναν άλλο εαυτό, εξεγερμένο, επαναστατικό, με διαρκείς αναδρομές στο παρελθόν, επίμονο να μάθει την αλήθεια. Καταστάσεις που αναπόφευκτα επηρεάζουν την μετέπειτα πορεία του και εξηγούν το καταφύγιο του στην μουσική οδηγώντας τους Beatles σε ένα ανέλπιστο ταξίδι καταξίωσης και τον ίδιο σε μια λαμπρή και δημιουργική μεγαλοφυΐα.
Η σκηνοθέτης στηρίζεται σε βιβλίο της ετεροθαλούς αδερφής του Τζον Λένον Julia Baird που καταγράφει τα παιδικά του χρόνια, αλλά θα λέγαμε πως το στοιχείο που κάνει το φιλμ ιδιαίτερο, και το κοινό να παραμένει καθ’ όλη την διάρκεια του σε εγρήγορση, είναι οι εξαιρετικά σύνθετοι και ανταγωνιστικοί χαρακτήρες, της θείας του με την βιολογική του μητέρα, που αναδεικνύουν πέρα από το προφανές, ποια απ τις δύο θα διαμορφώσει την ταυτότητα τον Τζον, και δύο διαφορετικές ιδεολογικές αντιλήψεις που τότε ήταν ένα αναδυόμενο γνώρισμα και σήμερα μια παθολογία της καθημερινής ζωής της Βρετανίας. Από την μια η συντηρητική Μιμή πρότυπο αυταρχικής ευπρέπειας της μεσοαστικής τάξης, και απ την άλλη η λαϊκή , φιλελεύθερη, και ρομαντική Τζούλια.
Ο Τζόν σαγηνεύεται από την ανεξάρτητη προσωπικότητα της μητέρας του και επηρεάζεται από τα μουσικά της ακούσματα(Έλβις και rock and roll) πρώτα ως ακροατής και έπειτα ως αυτοδίδακτος μουσικός. Μαζί με τους φίλους του από το σχολείο δημιουργούν μια ερασιτεχνική μπάντα τους Quarrymen, στη πορεία ενσωματώνεται στο γκρουπ ο νεαρός κιθαρίστας Πολ Μακάρτνεϊ(Τόμας Σάνγκστερ)με τον οποίο φαίνεται να τους ενώνουν οικογενειακές δύσκολες καταστάσεις και να τους χωρίζει ένας πρώιμος ανταγωνισμός.
Η δύναμη της επαφής του με την μητέρα του απεικονίζεται υπέροχα, μας αφήνει η Γουντ να διαισθανθούμε πως αυτή η σχέση ίσως κρύβει και σεξουαλική οιδιπόδεια έλξη.
Ό Λένον ενώ τρέφει μεγάλη αγάπη για την Τζούλια(ακούστε στο τέλος της κριτικής το σπαρακτικό τραγούδι « Μητέρα » που έγραψε πολύ αργότερα), απ’ την άλλη αρνείται πεισματικά να κατανοήσει το λόγο που τον είχε αφήσει να μεγαλώνει σε άλλα χέρια, Εδώ ο Λένον θα λέγαμε επηρεάζεται από συντηρητικά στερεότυπα όπου η μοιχεία και η εγκατάλειψη της μητρικής φροντίδας για την δεκαετία του 50 αποτελούσε μια κατάσταση κοινωνικά μη αποδεκτή Η πίεση που ασκείται επάνω του, ο ρόλος της θείας του, η νέοι ορίζοντες που διανοίγονται με την επιτυχία του συγκροτήματος, και τα παιδικά του τραύματα, όλα αυτά τον καταρρακώνουν, και οι εκρήξεις του ίσως να υποδηλώνουν τα πρώτα σημάδια μιας λανθάνουσας ψυχολογικής ασθένειας που όπως λέγεται υπήρξε καθ’ όλη την μετέπειτα σταδιοδρομία του.
Οι αποδόσεις είναι άριστες με τις Κριστίν Σκοτ Τόμας και Αν Μαρί Νταφ να κλέβουν την λάμψη από τον νεαρό πρωταγωνιστή Άαρον Τζόνσον που ενδεχομένως στερείται αυτοπεποίθησης και θράσους στοιχεία που είναι απαραίτητα για τον συγκεκριμένο ρόλο.
Η μουσική όπως είπαμε και στην αρχή είναι ένα από τα ατού της ταινίας. Μπορεί να μην ακούγονται κομμάτια από τους Beatles αλλά τα μουσικά ρεύματα του 50 είναι εμφανή μέσα από τα τραγούδια του Chuck Berry, Jerry Lee Lewis ή ακόμα του Buddy Holly με το υπέροχο Peggy Sue.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου