Κριτική Ταινίας: Ανεμοδαρμένα Ύψη 2011

Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights) 2011

Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης

Θα μπορούσε με ελαφρές προσαρμογές να μας οδηγήσει σε φορτισμένα συναισθηματικά ύψη, εντέλει μας προσγειώνει στη δύσκολη κινηματογραφικά αυθεντική εκδοχή του βιβλίου. Η Άντρεα Άρνολντ ακολουθεί δύσβατα μονοπάτια. Επιλέγει συνειδητά να μην ταυτιστεί ούτε κατ’ ελάχιστον με τον Κοσμίσκι, και προσαρμόζει το διάσημο έργο σε ένα ύφος ευρωπαϊκό, έντονα εσωτερικό, πιο βουβό, με έντονα κινούμενη κάμερα, ασπρόμαυρη φωτογραφία, αλλά παραμένει κατά την ταπεινή μου γνώμη σε σημαντικά του κομμάτια ασύνδετο και εκνευριστικά μονότονο.

Δίκαια κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Βενετίας η ταινία, και η σκηνοθέτις παρά τις όποιες ενστάσεις για το έργο που διατυπώνονται ανήκει στην αφρόκρεμα των πολύ υποσχόμενων δημιουργών, και έχει σίγουρα πολλά να δώσει στο μέλλον.

Το μυθιστόρημα "Ανεμοδαρμένα Ύψη", είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κινηματογραφική εκδοχή του Βρετανού σκηνοθέτη Πιτερ Κοσμίνσκι, με πρωταγωνιστές τότε την Ζιλιέτ Μπινός και τον Ρέιφ Φάινς, επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη με την σφραγίδα της επίσης βρετανίδας Άντρεα Άρνολντ.

Η 50χρονη Άρνολντ με επιστέγασμα της μέχρι τώρα σταδιοδρομίας της το Όσκαρ για την ταινία μικρού μήκους "Wasp" (2003), όπως και το καθ' όλα αισιόδοξο κοινωνικό δράματος "Fish Tank" (2009), επαναδιατυπώνει με άλλο ύφος και διαμετρικά αντίθετη αισθητική τη γνωστή ρομαντική-δραματική ιστορία του Χίθκλιφ και της Κάτυ σε μια νέα version.

Έπειτα από πολλές καραμπόλες, με αλλαγή σκηνοθέτη και ηθοποιών (αρχικά τον πρώτο ρόλο θα υποδυόταν η Νάταλι Πόρτμαν), ανατέθηκε στην ταλαντούχα Άρνολντ η σκηνοθετική επίβλεψη. Ενώ ο Κοσμίσκι έδωσε στο μυθιστόρημα μια περισσότερο χολιγουντιανή εκδοχή, η Άρνολντ έδωσε τον αντίθετο τόνο.

Οθόνη 4:3, ασπρόμαυρο φόντο, με το Δόγμα του Τρίερ να κάνει αισθητή την παρουσία του, κάμερα στο χέρι, γυρίσματα σε φυσικούς χώρους, φυσικός ήχος, αλλά και μια γενικότερη αίσθηση του κινηματογράφου του Δανού σκηνοθέτη, με το άγριο τοπίο να παραπέμπει στην πρόσφατη φιλμογραφία του, και την επιβεβαίωση πως η Άρνολντ κατέχει το αντικείμενο, σε ωθούν να την αποκαλέσεις πραγματικά σπουδαία γιατί πολύ απλά δεν μένει στάσιμη κινηματογραφικά, διαρκώς βελτιώνεται..

Όσον αφορά αυτό καθ’ αυτό το έργο, έχει τη βασική αδυναμία ότι είναι αργό, υπερβολικά μεγάλο σε χρόνο, και το κυριότερο, η έλλειψη της αναγκαίας λεκτικής και κινηματογραφικής δράσης μέσα στην ίδια μουντή ατμόσφαιρα, στοιχεία που αναπόφευκτα δεν το απογειώνουν.

Μετά την 20χρονη Kέιτι Τζάρβις που η σκηνοθέτις ανακάλυψε τυχαία και αναδείχθηκε σε σπουδαίο αστέρι για την ερμηνεία της στο "Fish Tank", έρχεται η σειρά του Τζέιμς Χόσον να κερδίσει την προσοχή μας, αλλά και της όμορφης Κάγια Σκοντελάριο, σε ένα δίδυμο φαινομενικά αταίριαστο, που με την καθοδήγηση της Άρνολντ βρίσκει εντέλει ένα μοναδικό τρόπο να δέσει και να συγκινήσει εξίσου όπως τότε η Μπινός με τον Ρέιφ Φάινς.

 
(6,5/10)Ιάκωβος Γωγάκης

Αναδημοσίευση απο SevenArt.gr