Black & White & Sex, του Τζον Γουίντερ
Χωρίς Διανομή | 16 Μαρτίου 2012 | SevenArt.gr
Του Ιάκωβου Γωγάκη |
Ο Ιάκωβος Γωγάκης παρουσιάζει ταινίες που αξίζουν της προσοχής σου, οι οποίες προβλήθηκαν πρόσφατα σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο και δεν έχουν βρει (ακόμα;) διανομή στην Ελλάδα.
Black & White & Sex, του Tζον Γουίντερ
To “Black & White & Sex” είναι λεκτικά ασυνήθιστο και σαγηνευτικά τολμηρό, και ξεγυμνώνει απροκάλυπτα τη σεξουαλική ηθικολογία γύρω από το σκοτεινό θέμα “γυναίκα-πόρνη”. Με τη φαντασία του να οργιάζει, ο Αυστραλός σκηνοθέτης Τζον Γουίντερ μας λέει ορθά κοφτά: ας αφήσουμε τα υπονοούμενα και τις υπεκφυγές. Let’s talk about Sex.
Το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο ξεδιπλώνεται, μέσα από την παρουσία της πόρνης ονόματι Άντζι, την οποία υποδύονται οχτώ διαφορετικές γυναίκες, από έναν προκλητικό συνεντευκτή/ σκηνοθέτη που δεν εμφανίζεται ποτέ σε πρώτο πλάνο. Οι επιθετικές, καταιγιστικές ερωτήσεις του δεν καταφέρνουν τελικά να τη στριμώξουν, σε ένα παιχνίδι με πρόθυμο το πνεύμα, πρόθυμη και τη σάρκα.
Από την λιγότερο ευφυή Άντζι (που μοιάζει στην Μέριλιν Μονρόε) μέχρι το προκλητικό στριπτίζ μιας μελαχρινής καλλονής, εξετάζονται οι πιθανές και απίθανες απορίες, αμφισβητώντας τα στερεότυπα, και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Από την άμεση σύμβαση της πλήρους απεξάρτησης της προσωπικής και συναισθηματικής επιθυμίας, δηλαδή, “το κάνω για τα λεφτά”, μέχρι το πιο σύνθετο που διερευνά την κατάχρηση της σύμβασης από τον πελάτη αλλά και κάτι περισσότερο που σίγουρα θα εξοργίσει τις φεμινίστριες.
Για την προσωπική ηδονή που ξεφεύγει από την έννοια γυναίκα-αντικείμενο, κάτι που συναντήσαμε στη μεγάλη οθόνη με την Τζούλια Ρόμπερτς στο “Pretty Woman”, και με την Ελίζαμπεθ Σου στο “Αφήνοντας το Λας Βέγκας”, και ακόμη πιο παλιά με τοn ρόλο της Τζόντι Φόστερ στον “Ταξιτζή” του Σκορσέζε.
Μέσα σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο, o Τζον Γουίντερ στήνει ένα αφαιρετικό σκηνικό, εν είδει θεατρικής σκηνής, πλαισιωμένο από κάμερες, καρέκλες, σκαμπό, φωτογραφικές μηχανές, φώτα προβολής, και με την παρουσία του κινηματογραφικού συνεργείου να είναι εμφανής, αποκαλύπτει τα μυστικά της ηρωίδας του, κρατώντας σε εγρήγορση τον θεατή με τους κοφτούς και άμεσους διαλόγους, ασυνήθιστοι για την καθιερωμένη ντοκιμενταρίστικη αφήγηση.
Η ασπρόμαυρη λήψη έχει κι αυτή τη σημασία της, θέλοντας να περάσει το μήνυμα πώς όσο διερευνούμε και μπαίνουμε στο βάθος των πραγμάτων μπορεί να μη γίνουμε σοφότεροι, γιατί τελικά δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο. Δεν είναι τυχαίο πως συνειδητά επιλέγει να παίξει με το ουδέτερο χρώμα γκρι.
Χάρηκα την έντονη θεατρικότητα του κειμένου, σε κάποιες στιγμές το ξεγύμνωμα των χαρακτήρων μέσα από τις ερωτήσεις μου έφερε στο μυαλό τον “Ροτβάιλερ” του Γκιγιέρμο Έρας που παιζόταν για χρόνια στην Αθήνα, όπως επίσης και τις “Ιστορίες Αιδοίου” της Ιβ Ενσλερ για το εξομολογητικό του ύφος, την εναλλαγή από το χιούμορ στις εσωτερικές παύσεις, πολύ περισσότερο βέβαια για μια οπτική που διερευνά τέτοιου είδους θέματα τα οποία παραμένουν και στις μέρες μας ταμπού.
Θεωρήθηκε από τα πιο ευρηματικά έργα του πρόσφατου Φεστιβάλ Ρότερνταμ, ενώ η πρεμιέρα του “Black & White & Sex” στην Αυστραλία, γενέτειρα του σκηνοθέτη, θα γίνει σήμερα 16 Μαρτίου 2012.
Βαθμολογία: 6/10
Ιάκωβος Γωγάκης
Ιάκωβος Γωγάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου