Φεστιβάλ Καννών 2012: Αγάπη Χάνεκε

65o Φεστιβάλ Καννών: Μέρα Πέμπτη

Φεστιβάλ | 21 Μαΐου 2012 | SevenArt.gr

Του Ιάκωβου Γωγάκη(gogakis@sevenart.gr)

Οι Γάλλοι διοργανωτές για μια ακόμη φορά πιάστηκαν ανέτοιμοι να διαχειριστούν την βροχόπτωση του τελευταίου 24ώρου, με αποτέλεσμα την πολύωρη ταλαιπωρία κοινού και δημοσιογράφων. Η έναρξη της επίσημης προβολής της ταινίας του Μίκαελ Χάνεκε “Αγάπη” είχε αρκετή καθυστέρηση, όπως και το “Like someone in love” του Ιρανού Αμπάς Κιαροστάμι για το οποίο θα αναφερθούμε με κριτική μας σύντομα.

Eπίσημο Διαγωνιστικό

Αγάπη (Αυστρία, Γαλλία)

Ο Χάνεκε, τρία χρόνια μετά τη “Λευκή Κορδέλα” που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών, αποδομεί την έννοια της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης σε μια ιστορία ακραία φιλοσοφική και ταυτόχρονα ρεαλιστική αλλά και απαισιόδοξη για τη γήρανση, τον θάνατο και το νόημα της πραγματικής αγάπης.

Σε ένα αστικό παριζιάνικο σπίτι γεμάτο βιβλία, η ευτυχισμένη καθημερινότητα του Τζορτζ και της Άνν θα ανατραπεί όταν η τελευταία (συνταξιούχος καθηγήτρια μουσικής) θα υποστεί μια σειρά από εγκεφαλικά επεισόδια που παραλύουν το ένα της χέρι. Ο Τζορτζ είχε υποσχεθεί στη γυναίκα του πως πότε δεν θα την άφηνε σε ίδρυμα ή σε νοσοκομείο. Βρίσκεται όμως αντιμέτωπος με μια κατάσταση πρωτόγνωρη, δύσκολη και οδυνηρή, όπου ο φόβος και η απόγνωση δοκιμάζουν τις αντοχές του.

Η μεγαλοφυΐα του Αυστριακού δημιουργού να απογυμνώσει σταδιακά το σώμα και την ψυχή της ηρωίδα του, σηματοδοτεί το πέρασμα της σχέσης του ζευγαριού σε ένα άλλο επίπεδο, όπου οι ίσοι καθορισμένοι ρόλοι παύουν να υπάρχουν. Απλουστευμένα, υπάρχει ο ένας που προσφέρει και ο άλλος που υποφέρει. Ο Χάνεκε, όπως πράττει σχεδόν σε όλη του τη φιλμογραφία, δίνει νόημα κι εδώ απόλυτα υπαρξιακό και ακολουθεί τα βήματα του Στρίντμπεργκ σε μια παραλλαγή του έργου “Ο Χορός του Θανάτου”.

Ο παραλογισμός δίνει μάχη να σπάσει τις αντιστάσεις και να συντρίψει τα συναισθήματα. Με τα ιδιαίτερα κοντινά πλάνα του, ο Χάνεκε θέλει και καταφέρνει επιτυχώς να προσδώσει τον φόβο των δύο ηρώων απέναντι σε αυτό που έρχεται, ο καθένας αντιμετωπίζοντας τον με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν και οι πιο ανάλαφρες στιγμές που σπάνε την δραματική κατάσταση, θυμίζοντάς μας τον Βρετανό σκηνοθέτη Μάικ Λι στο πρόσφατο “Μια χρονιά Ακόμα”.

Καθηλωτικές και συγκλονιστικές οι ερμηνείες των Γάλλων ηθοποιών Ζαν Λουί Τρεντινιάν και Εμανουέλ Ριβά, που δεν θα μας εξέπλητταν οι βραβεύσεις τους το Σάββατο το βράδυ.

Ειδικές Προβολές

Les Invisibles (Γαλλία)

Ο ιδιαίτερος δημιουργός Σεμπάστιεν Λίφσιτζ στο δίωρο του ντοκιμαντέρ, επιλέγει ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες που γεννήθηκαν την περίοδο του Μεσοπολέμου και εξηγούν μπροστά στο φακό όλα τα στάδια της ζωής τους. Τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους, την αίσθηση της ελευθερίας όταν είσαι ο εαυτός σου χωρίς ταμπού και ενοχές.

Οι συνεντευξιαζόμενοι μιλούν μπροστά στο φακό χωρίς την εμφανή παρουσία του συνεντευκτή. Ένας γκέι βοσκός, ένα ζευγάρι αντρών άνω των 80, ένα ακόμα κοντά στα 60 και δύο γυναίκες ακτιβίστριες. Δεν έχουν να κρύψουν τίποτα, αντίθετα μέσα από την πηγαία τους αισιοδοξία μεταφέρουν στις νεότερες γενιές το μήνυμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης