65o Φεστιβάλ Καννών: Μέρα Έκτη
Φεστιβάλ | 22 Μαΐου 2012 | SevenArt.gr
Του Ιάκωβου Γωγάκη(gogakis@sevenart.gr) |
Με τον Κεν Λόουτς να βρίσκεται σε κέφια και να καταπιάνεται για πολλοστή φορά με λαϊκούς ήρωες της διπλανής πόρτας που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις συνεχίστηκε η έκτη μέρα του 65ου Φεστιβάλ Καννών. Είχε προηγηθεί ο 89χρονος Αλέν Ρενέ με το "Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα!".
Στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, δύο σκληρές κοινωνικές ταινίες από τη Λατινική Αμερική κλέβουν την παράσταση.
Eπίσημο Διαγωνιστικό
The Angels' Share (Μ. Βρετανία)
Στο "The Angel's Share", ο Λόουτς ακολουθεί με την κάμερα του έναν νεαρό Σκωτσέζο που δεν έχει εργαστεί ποτέ του, αλλά μπλέκεται σε καβγάδες, έχει κάνει και φυλακή, ταυτόχρονα αναλογίζεται και την μετέπειτα ζωή του, την γυναίκα και το νεογέννητο παιδί του. Ψάχνει τρόπο να αλλάξει ρότα στη ζωή του. Ένα τυχαίο περιστατικό τον οδηγεί σε γευστικές δοκιμές ουίσκι κσι εκεί ανακαλύπτει ότι έχει ταλέντο. Αλλά ο μοναδικός τρόπος για να επιτύχει τον σκοπό του δεν είναι άλλος από μια πράξη που ξεπερνά την νομιμότητα. Κλέβει με την βοήθεια τεσσάρων συνοδοιπόρων του ουίσκι συλλεκτικό μεγάλης αξίας. Στόχος του είναι να το πουλήσει με αντάλλαγμα λίγα χρήματα και μόνιμη δουλειά.
Ο 75χρονος Λόουτς είναι συνεπής σε ό,τι έχει δηλώσει, εξακολουθεί την εντονότερη ενασχόληση του με τις περιπέτειες των αντιηρώων της κοινωνίας, ενω επηρεασμένος ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια από τον ιταλικό κινηματογράφο του ‘40 και ‘50 δεν αφήνει ούτε λεπτό τον νεαρό ήρωα του. Δεν θυμάμαι αν υπάρχει έστω και μία σκηνή χωρίς τον Ρόμπι. Η ταινία του έχει στιγμές ασυγκράτητου γέλιου, ορίζει έξοχα το τι εστί κοινωνικός ρεαλισμός και δίνει παράλληλα μια εικόνα σύγχρονης ζωής βίαιης, που δεν χαρίζει κάστανα, έτοιμης να συντρίψει τον αδύναμο και να μην αφήσει περιθώριο επανόρθωσης των λαθών με μια δεύτερη ευκαιρία.
Το σενάριο ανήκει στον επί δεκαπέντε χρόνια συνεργάτη του Λόουτς, Πολ Λάβερτι (πρώτη τους ταινία το "Τραγούδι της Κάρλα" το 1996).
Μην περιμένετε κάποιο αριστούργημα. Δεν είναι. Καμιά φορά όμως, όπως τώρα, δεν χρειάζεται να δούμε την απόλυτη ταινία για να αναγνωρίσουμε την αξία της. Το "The Angel's Share" είναι εύστοχο, γρήγορο, διασκεδαστικό, και πιστεύω θα αρέσει στους περισσότερους.
Ένα Κάποιο Βλέμμα
Λευκός Ελέφαντας (Αργεντινή)
Εικόνες σκληρές και δυστυχώς σύγχρονες, που προκαλούν θυμό και εκνευρισμό για το γεγονός ότι δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή των φτωχών και εξαθλιωμένων στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Ο "Λευκός Ελέφαντας" ασχολείται ρεαλιστικά με την καθημερινότητα δύο ιερέων, του Τζουλιάν και του Νίκολας, και μιας κοινωνικής λειτουργού (την οποία ερμηνεύει η Μαρτίνα Γκούσμαν), σε μια παραγκούπολη έξω από το Μπουένος Άιρες.
Εκεί όπου όλοι παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα. Έχουν να αντιμετωπίσουν επικίνδυνες καταστάσεις, για να υπερασπιστούν το αυτονόητο. Την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο 41χρονος Πάμπλο Τραπέρο σκύβει και προσεγγίζει με ιδιαίτερη σαφήνεια πραγματικές καθημερινές ιστορίες, αποκομμένες από το προβεβλημένο κομμάτι της Αργεντινής. Η εγκληματικότητα, οι ασθένειες, η φτώχεια και η ανυπαρξία του κράτους δικαίου μπαίνουν στο στόχαστρο του. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο όταν ανυψώνονται τεράστια κτίρια μέσα σε γειτονιές με ανεπίλυτα κοινωνικά ζητήματα. Θα μπορούσε ο Τραπέρο να το προσέγγιζε και σαν ντοκιμαντέρ. Η ταινία θα προβληθεί σύντομα και στη χώρα μας.
Ένα φιλμ που χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς και ίσως ό,τι καλύτερο έχουμε δει σ’ αυτή την κατηγορία. Έρχεται από το Μεξικό και τον νεαρό σκηνοθέτη Μισέλ Φράνκο.
Μια μαθήτρια υπόκειται σωματικό και ψυχικό βασανισμό από τους συμμαθητές της, όταν κυκλοφορεί ένα βίντεο τη στιγμή της σεξουαλικής συνεύρεσής της με έναν συνομήλικο της. Είναι υποχρεωμένη να απολογηθεί, να χλευαστεί και τελικά να απομονωθεί από τον κοινωνικό περίγυρο. Κάτι παρόμοιο είχαμε δει στις ελληνικές αίθουσες πριν μερικές βδομάδες στο ανάλαφρο νορβγηγικό "Άναψέ με".
Εδώ, δεν υπάρχει διάθεση για αστεϊσμούς. Το κορίτσι δεν αντιδρά. Αντίθετα, από φόβο γίνεται πειθήνιο όργανο της ίδιας της κοινωνίας. Εξαιρετικοί οι συμβολισμοί του σκηνοθέτη για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που χαίρονται με τη δυστυχία του άλλου, με την αίσθηση της υπεροχής έναντι της υποταγής. Κάτι μου λέει πως όλο και κάποιο βραβείο θα μαζέψει η ταινία του Φράνκο. Θα επανέλθω σύντομα με εκτενή κριτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου