Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Hidden Movie Secrets in Festivals: Το Βραβείο ( Αργεντινή)

Ο Ιάκωβος Γωγάκης παρουσιάζει ταινίες που αξίζουν της προσοχής σου, οι οποίες προβλήθηκαν πρόσφατα σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο και δεν έχουν βρει (ακόμα;) διανομή στην Ελλάδα.


El Premio, της Πάουλα Μάρκοβιτς 2011

Έργο αυτοβιογραφικό, αντανάκλαση βιωμάτων της δημιουργού, “Το Βραβείο” κερδίζει την προσοχή σας για τον τρόπο που σκιαγραφείται ο ψυχισμός των παιδιών σε περίοδο πολιτικής και οικογενειακής αστάθειας. Τα εξωτερικά γυρίσματα της Μάρκοβιτς δικαιώνουν την επιβράβευση της στο τεχνικό κομμάτι. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν στιγμές που το προσωπικό στοιχείο γίνεται τόσο έντονο, όπως οι επαναλαμβανόμενες σκηνές στον ίδιο χώρο, ώστε αρκετοί συμβολισμοί δεν γίνονται αντιληπτοί από το κοινό.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Σεσίλια, ενός κοριτσιού επτά ετών, κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας του 1970 στην Αργεντινή, η οποία απομονώνεται μαζί με την μητέρα της Λούσι σε μια απόμακρη παραθαλάσσια πόλη λιγοστών κατοίκων (Σα Κλεμέντε), μακριά από το Μπουένος Άιρες. Ο πατέρας της, αντιστασιακός και κυνηγημένος από την εκεί χούντα των συνταγματαρχών, δεν εμφανίζεται ως πρόσωπο στο έργο πλην της τελευταίας σκηνής, παρόλα αυτά η “παρουσία” του είναι εμφανής και στα 100 λεπτά του έργου.

Ένας λογοτεχνικός διαγωνισμός στο σχολείο που φοιτά η Σεσίλια αποτελεί το κίνητρο του αθώου παιδιού να εκφραστεί γράφοντας, και βάζοντας άθελα της την οικογένεια της σε κίνδυνο.

Η σύνοψη αυτή είναι ουσιαστικά η αρχή και το τέλος του έργου. Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιο σασπένς που θα μας θέσει σε εγρήγορση για την πλοκή του, αντίθετα η Μάρκοβιτς με τα αλλεπάλληλα shootings σε εξωτερικούς χώρους, με το όμορφο αλλά μουντό τοπίο να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, αναδεικνύει το μέσον για να επιτύχει το στόχο της. Την εξερεύνηση του εσωτερικού κόσμου των παιδιών, που βρίσκονται μεταξύ διασταυρούμενων πυρρών. Γιατί μπορεί η περιρρέουσα κατάσταση σε μια χώρα, πολιτική ή ακόμα και οικονομική, να επιδρά άμεσα στον τρόπο που μεγαλώνει ένα παιδί, η επίδραση όμως αυτή εντείνεται όταν μεταφέρεται και μέσα στην ίδια την οικογένεια. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται η ιστορία, όπου η φυσική ανάγκη ενός 7χρονου παιδιού να μεγαλώσει βήμα βήμα υπόκειται στον αφύσικο ρόλο της βίαιης ενηλικίωσης του.

Χρειάζεται να ξεφύγει, χρειάζεται μια διέξοδο. Δε θα τη βρει στη συμμαθήτρια της Σύλβια, που τη διακρίνει η αντιζηλία, αλλά μέσα από μια σύμπτωση, από ένα στυλό και ένα χαρτί.

Αν το σκεφτούμε, είναι καταπληκτικός αυτός ο συνειρμός που δημιουργείται ό,τι με το όπλο του γραπτού λόγου ξεψαχνίζεται η αλήθεια του καθενός, όπως έπραξε η μικρή Σεσίλια, και ταυτόχρονα, πώς μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου η αλήθεια αυτή μπορεί να πάρει διάφορες διαστάσεις, όπως τις προβάλλει η Μάρκοβιτς.

Η σκηνοθέτις με την αργεντίνικη καταγωγή, γνωστή στις ισπανόφωνες χώρες για το κοινωνικό δράμα του 2008 “Lake Tahoe”, πάλι με επίκεντρο ένα νέο παιδί, βρήκε ακατέργαστο υλικό ηθοποιών πλην της Λάουρα Αγκορέκα που ερμηνεύει την μητέρα, με την μικρή Πάουλα Γκαλινέλι να συγκινεί και να μας συμπαρασύρει στην αθέατη πλευρά των ονείρων, των ήχων της φύσης και της σιωπής, με το καθένα απ’ αυτά έχει τη σημασία του. Τα όνειρα αντικαθιστούν τα χαμένα παιδικά χρόνια, ο ήχος του ανέμου και της καταιγίδας την βαρβαρότητα και τον φασισμό, και η σιωπή το οικογενειακό μυστικό.

Ενώ η ταινία έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση, πλειάδα βραβείων και συμμετοχών σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, το έργο δεν μπορεί να βρει ευρεία διανομή, πλην των χωρών της Λατινική Αμερικής και των ισχυρών κινηματογραφικά ευρωπαϊκών χωρών. Ο λόγος πρέπει να αναζητηθεί στην θεματολογία, που παραπέμπει σε μια εσωτερική κατάσταση της Αργεντινής, σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της χώρας με τη στρατιωτική δικτατορία να αφήνει πίσω της δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, όπως και στο υπερβολικά έντονο προσωπικό στίγμα της δημιουργού που γίνεται εμφανές με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να πούμε πως ως ένα βαθμό η ταινία περιχαρακώνεται και δεν απελευθερώνεται.

Το “Βραβείο” παίχτηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, κερδίζοντας βραβεία Καλλιτεχνικής Συμβολής και Οργάνωσης Παραγωγής. Έχει ακόμη λάβει βραβεία σε φεστιβάλ του Μεξικού, της Αρμενίας, του Ισραήλ, της Κούβας κ.ά
  Βαθμολογία: 6/10
Ιάκωβος Γωγάκης
Αναδημοσίευση απο SevenArt.gr( Στήλη " Χωρίς Διανομή")

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου