Κριτική Ταινίας: The Double

The Double του Μισέλ Μπραντ (2011)

Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης

Ο κατά συρροή Ρώσος δολοφόνος Κάσιους που παρέμενε μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου άφαντος, επανεμφανίζεται έπειτα από την ανεύρεση του πτώματος ενός γερουσιαστή των Η.Π.Α. Για την εξιχνιάση του φόνου καλείται από την CIA ο συνταξιούχος πράκτορας Πολ Σέφερτσον, που αποτελεί το alter ego του περιβόητου κακοποιού, αποτυγχάνοντας κατά το παρελθόν να τον συλλάβει. Η συνεργασία του με τον ενθουσιώδη νεαρό ερευνητή του FBI Μπεν Γκίαρι θα φέρει σε δύσκολη θέση τον Πολ εξαναγκάζοντάς τον να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και να βρεθεί στη λύση του μυστηρίου ακόμα πιο κοντα.

Χλιαρό κατασκοπευτικό θρίλερ της ψυχροπολεμικής περιόδου, στο οποίο αξιοποιούνται στο έπακρον τα συνήθη κλισέ, αλλά η ιστορία παραμένει επιφανειακή, και δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατ’ελάχιστον με πρόσφατα έργα παρόμοιας θεματολογίας "Tinker, Tailor, Soldier, Spy" και "Ο Αμερικάνος". Το βασικό ερώτημα (Ποιος είναι ο Κάσιους;) απαντάται σχετικά νωρίς, κι έτσι χάνεται το επιδιωκόμενο σασπένς και η ευκαιρία του σκηνοθέτη Μισέλ Μπράντ να ξεφύγει από την μετριότητα των προηγούμενων ταινιών του.

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ όπως συνηγορούν και τα πρόσφατα δημοσιεύματα τέθηκε ουσιαστικά στο περιθώριο της χολιγουντιανής βιομηχανίας και με ρόλους πια μικρότερους των δυνατοτήτων του. Aυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό και στο “The Double”, που χωρίς τη δική του παρουσία η ταινία θα ήταν εντελώς του συρμού.

 

(4,5/10)Ιάκωβος Γωγάκης

Αναδημοσίευση απο SevenArt.gr