The Look of Love: Σεξ, ηδονή, χρήμα και φήμη
Φεστιβάλ | 11 Φεβρουαρίου 2013 | SevenArt.gr
Του Ιάκωβου Γωγάκη(gogakis@sevenart.gr) |
Βρισκόμαστε περίπου στα μισά του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Προσωπική διαπίστωση είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει εκείνες οι κινηματογραφικές στιγμές που θα προκαλούσαν το έντονο ενδιαφέρον μας. Μέσα στο Σαββατοκύριακο προβλήθηκαν τέσσερις ταινίες στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα και περισσότερες στα υπόλοιπα τμήματα.
Ξεχωρίζω το πρωτότυπο βελγικό δράμα «Τhe Broken Circle Breakdown» και το αμερικανικό σχεδόν πειραματικό «Upstream Color» στα οποία θα αναφερθούμε εκτενώς στην επόμενη ανταπόκριση μας.
Σήμερα σας παρουσιάζουμε τέσσερις ταινίες που όλες τους συγκέντρωσαν τα βλέμματα του σινεφίλ κοινού εδώ στη Μπερλινάλε, χωρίς προσωπικά να αισθανθώ κάποιο έστω μικρό ενθουσιασμό.
La Religieuse του Γκιγιόμ Νικλού (Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα)
Η γνωστή νουβέλα του Ντιντερό μεταφέρεται ξανά στη μεγάλη οθόνη, 46 χρόνια μετά τη σκανδαλώδη ταινία του Ζακ Ριβέτ που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.
Οι σεξουαλικές επιθυμίες της μοναχής Σουζάν Σιμονί βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο, με τον 47χρονο Γάλλο σκηνοθέτη Γκιγιόμ Νικλού να επιδιώκει να δώσει μια άλλη διάσταση πάνω στο φιλοσοφικό στοχασμό, χωρίς ταυτόχρονα να προσπαθήσει να συγκριθεί με τα ιερά τέρατα Ζακ Ριβέτ και Άννα Καρίνα, σ’ ένα έργο τότε άψογο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ο Νικλού επιλέγει τη νεαρή Βελγίδα Πολίν Ετιέν για τον ομολογουμένως δύσκολο ρόλο, όπου ερμηνεύει ένα κορίτσι με πηγαίο ταλέντο στη μουσική και με επιθυμία να ζήσει ελεύθερη μακριά από τα δεσμά της συντηρητικής οικογένειας της. Αλλά αυτό είναι ανέφικτο κι έτσι οδηγείται χωρίς τη θέληση της σ’ ένα μοναστήρι έγκλειστη εφ’ όρου ζωής. Αυτή αντιδρά, δείχνει ανυπακοή, αλλά η αντιμετώπιση από τις υπόλοιπες μοναχές είναι κάτι περισσότερο από βάναυση. Μέσα από κρυφές επιστολές εκλιπαρεί τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ να τη βοηθήσει να αποκηρύξει τον όρκο και να απελευθερωθεί από τα δεσμά.
Ο σκηνοθέτης προφανώς έψαξε αρκετά για να βρει την Πολίν Ετιέν που μπορεί κανείς να δει σχεδόν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αρμόζουν στην πιστή απεικόνιση ενός καταδικασμένου χαρακτήρα. Η αγνότητα της και η αθωότητα του χαρακτήρα της, συναντούν την παράλογη θρησκευτική και οικογενειακή αυστηρότητα αλλά και την περιρρέουσα ανηθικότητα μιας κοινωνίας χτισμένης σε ψευδεπίγραφους κανόνες. Η Ετιέν σαφώς και δεν μπορεί να συγκριθεί με την εκρηκτική ερμηνεία της Άννα Καρίνα γιατί η σπουδαία ηθοποιός ήξερε με κλειστά τα μάτια να μεταλλάσσεται και να κρατά πάνω της το έργο, ακόμα και όταν ο Ριβέτ σε κάποια σημεία έκλεινε προς τη στασιμότητα και τη συμβατικότητα. Η Καρίνα διέθετε και έναν έντονο ερωτισμό, σημαντικό στοιχείο της όλης ιστορίας που δεν διακρίναμε στην Ετιέν.
Ο Νικλού δίστασε και φοβήθηκε να παίξει με το δυνατό κείμενο που είχε στα χέρια του κινούμενος μέσα σ’ ένα ασφαλές και προσεγμένο κινηματογραφικό πεδίο, χωρίς να μας επιφυλάσσει κάποια έκπληξη. Αυτό που δεν έκανε, μεταξύ άλλων, ήταν να απογειώσει τη σεξουαλική ηδονή και τις ερωτικές επιθυμίες, και ως εκ τούτου χάνεται το ενδιαφέρον από ένα σημείο και έπειτα. Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε τη σύγκριση και με μια άλλη ταινία που είδαμε πρόσφατα και γράψαμε για αυτήν, το «Πίσω από τους Λόφους» του Μουνγκίου, με τον Ρουμάνο σκηνοθέτη να δημιουργεί μέσα σε ένα μοναστήρι μια ατμόσφαιρα θρίλερ, να περνάει άψογα όλα τα ισχυρά μηνύματα, κάτι που δυστυχώς δεν κατορθώνειο Νικλού με το «La Religieuse».
Gold του Τόμας Αρσλάν (Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα)
Ταινία εποχής με πρωταγωνίστρια τη Νίνα Χος και σκηνοθετημένη από τον Γερμανό τουρκικής καταγωγής Τόμας Αρσλάν προβλήθηκε το Σάββατο, κατά την τρίτη μέρα του φεστιβάλ. Το «Gold» τοποθετείται χρονικά στα τέλη του 19ου αιώνα κάπου στον Καναδά με μια ομάδα Γερμανών να προσπαθούν να διασχίσουν τις δύσβατες εκτάσει φτάνοντας στην περιοχή Γιούκον, εκεί που εικάζεται ότι υπάρχει ο πολύτιμος ορυκτός πλούτος.
Ενώ θα περίμενε κανείς το ταξίδι αυτό να ήταν γεμάτο με ανατροπές και υπόγεια ένταση όπως θα άρμοζε στις περιστάσεις, για περίπου μια ώρα ο θεατής γίνεται ένας απλός παρατηρητής μιας άχαρης περιπλάνησης.
Το επαναλαμβανόμενο αφηγηματικό ύφος, η απουσία ουσιαστικών διαλόγων (αλλά και εκεί που υπήρχαν ήταν κάτι περισσότερο από μονότονοι) και η ανυπαρξία κινηματογραφικής δράσης αποδυνάμωσαν πρωτίστως τη λαμπερή παρουσία της Νίνα Χος και δευτερευόντως της ίδιας της ιστορίας.
The Look of Love του Μάικλ Γουϊντερμπότομ (Ειδική προβολή)
Βιογραφική κομεντί στα όρια του δράματος με ήρωα τον αποκαλούμενο και βασιλιά της περίφημης περιοχής Σόχο του Λονδίνου, τον Πολ Ρέιμοντ.
Ο βίος και η πολιτεία του ανθρώπου που σκανδάλιζε για χρόνια τη βρετανική πρωτεύουσα με τις αισθησιακές παραγωγές του, ενσαρκώνει ο Στιβ Κούγκαν, επιτυχημένος ηθοποιός του stand up comedy theater. Μετά από δευτερεύοντες ρόλους σε αρκετές ταινίες, γίνεται το πρόσωπο των ημερών στην καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα διαδρομής του. Η σκηνοθεσία ανήκει στο φίλο και συνεργάτη του Μάικλ Γουϊντερμπότομ.
Η ουσία του έργου αυτού, που θα προβληθεί κάποια στιγμή και στην Ελλάδα, βρίσκεται στο σημείο εκείνο που συναντιέται η χαρά της σεξουαλικής ηδονής, του χρήματος και της φήμης με τη λύπη και τη δυστυχία εξαιτίας ενός προσωπικού δράματος. Ο Πολ Ρέιμοντ χώρισε τη σύντροφό του για μια νεαρή χορεύτρια, είχε ως συνήθεια να κοιμάται ταυτόχρονα με δύο-τρεις γυναίκες, ήταν σκληρός επιχειρηματίας αλλά παραμέλησε την κόρη του και αυτό κάποια στιγμή του γύρισε μπούμερανγκ.
Δεν γνωρίζω αν αυτή η ιστορία ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό και τι εισπρακτική επιτυχία θα καταγράψει στις αίθουσες, αλλά σίγουρα το δίδυμο Γουϊντερμπότομ-Κούγκαν πέτυχε να κρατήσει το ενδιαφέρον μας μέχρι τέλους, και με τις σκηνές απείρου κάλλους, τη μουσική, τη φωτογραφία και τις ερμηνείες να δημιουργούν εντέλει μια ταινία κάπως αξιοπρόσεχτη.
Ι Used to be Darker του Μάθιου Πόρτφιλντ (Forum)
Ο νεαρός σκηνοθέτης αν μη τι άλλο κατάφερε μέσα σε μόλις μερικές ώρες να ξεπουλήσει όλα τα εισιτήρια των μέχρι τώρα προβολών της ταινίας του. Το έργο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αγγίζει το αγαπημένο τρίπτυχο των Αμερικανών: γονείς, παιδιά, προβλήματα.
Για πολλοστή φορά θα συναντήσουμε ένα ζευγάρι που οδηγείται στον χωρισμό. Αυτή είναι ροκ σταρ, αυτός αποτυχημένος επαγγελματικά που περνάει τις περισσότερες ώρες στο σπίτι και στη μέση η έφηβη κόρη τους μαζί με μια φιλοξενούμενη κοπέλα του οικογενειακού περιβάλλοντος, όλοι αντιμέτωποι με τα δικά του ψυχολογικά θέματα.
Αν εξαιρέσει κανείς τις όμορφες μουσικές σφήνες και κάποιους συναισθηματικά φορτισμένους διαλόγους, το έργο δεν έχει να πει τίποτα καινούργιο στο πιο πολυφορεμένο θέμα της αμερικανικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου