Κριτική Τανίας: Έλενα (2011)

Elena (2011)

Είδος:Δραματική
Διάρκεια: 109'
Γλώσσα:Ρώσικα
Χώρα:Ρωσία
Εταιρεία Διανομής: Seven Films
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 08/03/2012

Δείκτης Καταλληλότητας:

Βαθμολογία SevenArt: [7.0/10]

Βαθμολογία Επισκεπτών: [0.0/10]

Κριτική SevenArt:

Αιώνια ερωτήματα που απαντώνται σε μερικά λεπτά, ηθικά διλήμματα που εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού όταν ο θάνατός του θα μπορούσε να είναι η ζωή σου, ο Ζβιάγκιντσεφ μας συμπαρασύρει με την αριστοτεχνική καταγραφή των μικρολεπτομερειών της καθημερινότητας των δύο ηρώων του, δύο κόσμων φαινομενικά αντίθετων, μα εντέλει όμοιων, όπου το απλό σενάριο μεταμορφώνεται σε υπαρξιακό μανιφέστο του μετακομμουνιστικού ρωσικού καπιταλισμού.

Το σπρώξιμο να χωρέσουν όλα στο ίδιο καζάνι είναι ο αδύναμος κρίκος της κινηματογραφικής αυτής αλυσίδας, η οποία όμως μένει χαραγμένη στη μνήμη για τη θαυμάσια ερμηνεία της Ναντεζντά Μαρκίνα, που μας είναι συμπαθής ακόμα και τη στιγμή του πειρασμού, της ηθικής αλλοίωσης, της απώλειας της ταυτότητάς της, τότε που ξεφεύγει και μετατρέπεται σε χιτσκοκική διαβολογυναίκα. Δίκαιο το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών στο Ένα Κάποιο Βλέμμα.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι σιγά σιγά, σε ένα σπίτι της σύγχρονης Ρωσίας δύο μεσήλικες, η Έλενα και ο Βλαντιμίρ, μένουν μαζί αλλά εξαρχής αντιλαμβανόμαστε πως ζουν αποστασιοποιημένα. Είναι παντρεμένοι μόλις μια δεκαετία, έχουν παιδιά από διαφορετικούς γάμους, και η αίσθηση της απόστασης είναι εμφανής. Ο Βλαντιμίρ με την ισχύ της οικονομικής του επιφάνειας επιβάλλεται στην, προερχόμενη από τα λαϊκά στρώματα, σύντροφό του, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί υπηρέτρια του.

Είναι υπάκουη και υποταγμένη. Η μόνη της επιθυμία είναι να βοηθήσει οικονομικά τον γιο της, που θα γίνει για δεύτερη φορά πατέρας, αλλά και τον εγγονό της που ετοιμάζεται για σπουδές. Ο Βλαντιμίρ πεισματικά αρνείται να τη βοηθήσει με το επιχείρημα ότι ο γιός της είναι τεμπέλης, ενώ αντίθετα ενισχύει οικονομικά την κόρη του η οποία δε θέλει ούτε να τον βλέπει. Όταν ο Βλαντιμίρ θα υποστεί έμφραγμα, η Έλενα θα ξεγλιστρήσει από τη συμβατικότητα του χαρακτήρα της. Το τέλος είναι σοκαριστικό…

Ο Ρώσος Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του παγκόσμιου σινεμά, ο οποίος με την ταρκοφσκικής υφής ταινία του “Επιστροφή” το 2003 έκανε ένα σπουδαίο ντεμπούτο. Σήμερα ενδοσκοπεί στο τι πραγματικά συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα του. Προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια των κινήσεων, των ήχων, των μικρών διαλόγων της Έλενας και του Βλαντιμίρ.

Είναι ξεκάθαρο που στοχεύουν οι αντιθέσεις των πρωταγωνιστών. Η Ρωσία του ξαφνικού πλούτου και της μεγάλης φτώχειας, με την ισοπεδωμένη συλλογική συνείδηση, τη καθημερινή βαρβαρότητα, την ατομική σκληρότητα, τον καταναλωτικό παροξυσμό να υπερνικούν την ανθρωπιά, όπου ο καθένας παίζει κορώνα γράμματα τη ζωή του διπλανού του.

Όπως περίπου το είδαμε προσαρμοσμένο πρόσφατα στη χώρα μας, στον “Μαχαιροβγάλτη” του Γιάννη Οικονομίδη, με το απαισιόδοξο συμπέρασμα ότι πατώντας επί πτωμάτων ναi μεν μπορείς να πιάσεις την καλή, αλλά το κοινωνικό στάτους σου δεν είναι δεδομένο πως θα αλλάξει.

(7/10)
Ιάκωβος Γωγάκης